Quantcast
Channel: eirinika.gr
Viewing all 983 articles
Browse latest View live

4 υπέροχα χωριά για φθινοπωρινά Σαββατοκύριακα στον Παρνασσό

$
0
0

Η Αγόριανη ή Επτάλοφος

Η Αγόριανη, ή Επτάλοφος όπως αναφέρεται σε χάρτες και επίσημα έγγραφα, είναι ένα κουκλίστικο χωριουδάκι στην «πίσω» πλευρά του βουνού –αν θεωρήσουμε «μπροστινή» εκείνη όπου βρίσκεται η Αράχωβα. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, ανάμεσα σε έλατα και πλατάνια, και γύρω από μια λιθόκτιστη πλατεία (ακόμα και το περίπτερο της οποίας είναι πέτρινο) με τα δίδυμα, γιγάντια πλατάνια, τα ταβερνάκια και τα café της, που σερβίρουν γλυκό του κουταλιού σε τραπεζάκια έξω όταν ο καιρός είναι καλός. Από εδώ ξεκινά το πετρόχτιστο μονοπάτι που ανηφορίζει, κάνοντας ζιγκ ζαγκ πλάι σε ένα μικρό ποταμάκι, προς τον πανέμορφο, είκοσι μέτρων καταρράκτη - σήμα κατατεθέν του χωριού. Διαβάστε περισσότερα - Αγόριανη: Ο Παρνασσός… απ’ την άλλη πλευρά Εδώ να μείνεις: Στα όμορφα δωμάτια του ξενώνα Μπαλκόνι της Αγόριανης (35€ το δίκλινο με πρωινό) ή του ξενώνα Αλεξάνδρα (50€ το δίκλινο) ή του ξενώνα Ασημίνα (60€ το δίκλινο με πρωινό).

Η Αράχωβα

Μπορεί για πολύ κόσμο να είναι η Μύκονος του χειμώνα –και όχι άδικα– με όλους τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς που γεννά αυτός ο συνειρμός, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αν ξεχάσεις για μια στιγμή όλα τα κλισέ της, η Αράχωβα είναι ένα πανέμορφο ορεινό χωριό. Οι βόλτες στα λιθόστρωτα σοκάκια της, ανάμεσα σε πέτρινα σπιτάκια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές, τα cozy café της, τα ρουστίκ ταβερνάκια, και η απόσταση βολής των 11 χιλιομέτρων που τη χωρίζει από τον υπέροχο αρχαιολογικό χώρο των Δελφών είναι λόγοι υπερ-αρκετοί για να της αφιερώσεις ένα φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο, προτού αρχίσουν να συρρέουν τα πλήθη του χειμώνα. Εδώ να μείνεις: Στα κουκλίστικα δωμάτια του Ξενώνα Δώμα (40€ το δίκλινο με πρωινό) στο Χάνι του Ζεμενού (45€ το δίκλινο) ή στον ξενώνα Ιωάννα (50€ το δίκλινο με πρωινό).

Όλη η συνέχεια εδω - in2life.gr

 


Ένα φθινοπωρινό ταξίδι στα μαγικά αρχοντικά της Ύδρας &θαυμάστε την εξαιρετική αρχιτεκτονική του!

$
0
0

Mια πρόσκληση από τη Villa Hydrea, που λειτουργεί ως ξενοδοχείο πολυτελείας, γίνεται η αφορμή να κινηθούμε σε ψηλοτάβανα ατμοσφαιρικά σαλόνια και μοναδικές βεράντες, να επισκεφτούμε κι άλλα αρχοντικά εποχής, ν’ αφουγκραστούμε για λίγο την ιστορία τους.

Η Villa Hydrea στεγάζεται στο ιστορικό αρχοντικό Φραγκίσκου Βούλγαρη,ένα από τα σημαντικά αρχοντικά του 1800, της ίδιας περιόδου, όπως και τα αρχοντικά των ιστορικών οικογενειών Κουντουριώτη, Μιαούλη, Μπουντούρη, Βούλγαρη, Τσαμαδού, Κριεζή, Τομπάζη και Σαχίνη. Τριώροφα και τετραώροφα επιβλητικά και ταυτόχρονα λιτά κτίσματα, ποτισμένα έως τα θεμέλια με ιστορία. Χτίστηκαν στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα, εποχή οικονομικής ευμάρειας για το νησί χάρη στο εμπόριο και στη ναυτιλία, και φέρουν στοιχεία γενοβέζικης αρχιτεκτονικής. Οι πλούσιοι πλοιοκτήτες, έχοντας ταξιδέψει πολύ, θέλησαν «να εισαγάγουν στην Υδρα τα χαρακτηριστικά μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ώστε να ενταχθούν κι εκείνοι στον τρόπο ζωής της δυτικής μεγαλοαστικής κοινωνίας», γράφει ο Γιώργος Προκοπίου στη μελέτη «Η αρχιτεκτονική των αρχοντικών της Υδρας».

Σήμερα κάποια από αυτά ανήκουν σε δημόσιους φορείς και άλλα σε σημερινούς πλοιοκτήτες, συλλέκτες έργων τέχνης και άλλους εύπορους ιδιοκτήτες που καταφέρνουν να αντεπεξέρχονται στις ανάγκες αναπαλαίωσης και συντήρησής τους. Στις αρχές του καλοκαιριού ο καθηγητής Michael Loudon και περίπου 40 φοιτητές Αρχιτεκτονικής του γνωστού Bauhaus University της Βαϊμάρης ήρθαν για να τα μελετήσουν.

Η Villa Hydrea είναι αυτή με τα περισσότερα ανατολίτικα στοιχεία, όπως τα ξυλόγλυπτα ταβάνια σε ρυθμό οθωμανικού ροκοκό. Ξεχωρίζουν, επίσης, η μαρμάρινη κρήνη στην αίθουσα χορού με το πατάρι για τους μουσικούς και οι ελαιογραφίες ναυτικών θεμάτων. Την πλαισιώνουν μεγάλα παράθυρα που βλέπουν όλο το λιμάνι, όπως και όμορφες βεράντες. Οι πλάκες του δαπέδου αριθμήθηκαν μία-μία, αφαιρέθηκαν για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες και επανατοποθετήθηκαν προσεκτικά. Αριστα αναπαλαιωμένο, με λίγες αλλαγές στην επίπλωση, το αρχοντικό μπορεί εύκολα να απογειωθεί σαν ένα από τα πιο ξεχωριστά ιστορικά ξενοδοχεία της χώρας. Ομορφες είναι οι σύγχρονες λειτουργικές επεμβάσεις στα μπάνια, σε ενδιαφέροντα διάλογο με τα ξύλινα παράθυρα, τα παλιά δάπεδα και τις μουσάντρες.

Δίπλα ακριβώς στέκει το πιο ιταλικό σε ύφος αρχοντικό του νησιού, εκείνο που έχτισαν ο Μανώλης Τομπάζης και η σύζυγός του Ξανθή Σαχίνη και που τη δεκαετία του 1930 αγοράστηκε από τη Σχολή Καλών Τεχνών. Σήμερα τα δωμάτιά του λειτουργούν ως ξενώνες για εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες που έρχονται να παλέψουν με τα χρώματα και τους μαγικούς όγκους της Υδρας. Οι σκεπές και οι ξύλινες πόρτες στο εσωτερικό είναι καινούργιες και το σαλόνι του επάνω ορόφου με τις μαλτεζόπετρες στο δάπεδο θεωρείται το πιο αυθεντικό του δωμάτιο. Στο ταβάνι έχουν διασωθεί οι τέσσερις γωνίες και ο κεντρικός ρόδακας. Οι σκεπαστές του λότζιες είναι μοναδικές.

Ακριβώς απέναντι σε αυτά τα δύο βρίσκεται το Αρχοντικό Λαζάρου Τσαμαδού,η σημερινή Σχολή Εμποροπλοιάρχων, που κρατά-ει ζωντανή τη ναυτική παράδοση της Υδρας. Πίσω τους, πάνω στο λόφο με οχυρωματικό χαρακτήρα και καταπληκτική θέα, στέκει το αρχοντικό που έχτισε ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ένας από τους μεγαλύτερους πλοιοκτήτες της Υδρας και ενεργός πολιτικός κατά την Επανάσταση, το οποίο αργότερα κληρονόμησε ο εγγονός του Παύλος Κουντουριώτης, ναύαρχος κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Καθένα από τα παράθυρά του, αν ανοίξει, καδράρει τέλεια το τοπίο, σαν έργο τέχνης που άλλοτε απεικονίζει τη θάλασσα και άλλοτε τον γραφικό οικισμό. Σήμερα, ωστόσο, ανήκει στην 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και παραμένει ερμητικά κλειστό.

Αντίθετα, η ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη εκπληρώνει στο έπαρκο το ρόλο της ως μουσείου και εμείς παίρνουμε εκείνο το εσωτερικό δρομάκι για να φτάσουμε έως εκεί. Χτισμένο σε σχήμα Π, βαμμένο με φυσική ώχρα και επιπλωμένο με τον «καλό οντά» στα βορειοανατολικά, μας επιδεικνύει το δωμάτιο όπου περνούσε τον περισσότερο χρόνο του ο Λάζαρος Κουντουριώτης και άλλα ενδιαφέροντα δωμάτια, όπως το εικονοστάσι δίπλα στην είσοδο κι εκείνο για το κάπνισμα του ναργιλέ.

Είναι κι άλλα τα παλιά αρχοντικά, όπως εκείνα των Κριεζήδων,του Μπουντούρη και κάποιων ακόμη ιστορικών προσώπων που μετατρέποντας τα εμπορικά καράβια τους σε πολεμικά έχασαν μεγάλες περιουσίες και ταύτισαν το όνομά τους με την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Οι κάτοικοι του νησιού (το οποίο μέχρι τότε χαρακτήριζαν οι ασβεστωμένες ταράτσες) γρήγορα αντέγραψαν τις τετράρριχτες σκεπές των μεγάλων αυτών σπιτιών κι έτσι η Χώρα πήρε τη γνωστή ομοιόμορφη εικόνα της.

«Αν αρχίσεις να παρατηρείς τις λεπτομέρειες,η Υδρα είναι ανεξάντλητη», λέει ο εικαστικός Δημήτρης Αντωνίτσης καθώς μπαίνουμε σ’ ένα από τα παλιά αρχοντικά των Κριεζήδων, μικρότερο σε κλίμακα αλλά πολύ ξεχωριστό για το σεβασμό με τον οποίο το έχει προσεγγίσει ο σημαντικός Αμερικανός καλλιτέχνης Brice Marden (σημερινός ιδιοκτήτης του). Τα τραβηχτά γύψινα γύρω από πόρτες και παράθυρα, τα δάπεδα με τα οχτάγωνα κεραμικά πλακάκια, οι ξύλινες μουσάντρες, ακόμη και το χειροποίητο πορτάκι στο παλιό κοτέτσι έχουν συντηρηθεί με συγκινητική σχεδόν επιμέλεια.

 Οσο καλύτερα τη γνωρίζεις και εξοικειώνεσαι μαζί της, πραγματικά δεν τη χορταίνεις την Υδρα. Συνώνυμη της αρχοντιάς και της απλότητας, έχει τον τρόπο της να σε κερδίζει. Την απολαμβάνεις μάλιστα από παντού, ακόμη και μέσα από τη θάλασσα, ρίχνοντας για παράδειγμα μια φθινοπωρινή βουτιά από τη Σπηλιά. Ιδανική εποχή το φθινόπωρο για βόλτες στα σοκάκια της, χωρίς πολλή ζέστη για να σε κουράζει και κόσμο τόσο ώστε να μην «πνίγει» την εικόνα. Είναι η εποχή που η Υδρα αναδεικνύει πιο καθαρά τον αυθεντικά νησιώτικο χαρακτήρα της, ενώ πολλά ακόμα καταλύματα, ταβερνάκια και εστιατόρια λειτουργούν με καλύτερες τιμές και περισσότερη φροντίδα.

Πως πάμε

Ακτοπλοϊκώς από τον Πειραιά εκτελεί καθημερινά αρκετά δρομολόγια με flying dolphins και flying cats η εταιρεία Hellenic Seaways (T/210-41.99.000 www.hellenicseaways.gr).
Οδικώς μέχρι το Μετόχι Αργολίδας και από εκεί μόλις σε 12 λεπτά με τα μικρά σκάφη Freedom I και ΙΙ, που εκτελούν συχνά δρομολόγια, ή με κάποιο θαλάσσιο ταξί.

Διαμονή

Villa Hydrea (T/22980-53.420, 6972-868.161, www.hydrea.gr). Αψογα αναπαλαιωμένο, ένα από τα πιο ιστορικά και σημαντικά αρχιτεκτονικά κτίρια της Υδρας λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο με μόλις 8 δωμάτια, σαλόνια και άλλους ενδιαφέροντες χώρους. Διατίθεται επίσης για φωτογραφίσεις, γάμους και λοιπά events. Για αναλυτική ενημέρωση σχετικά με τις παροχές, για κρατήσεις και τιμές μιλήστε με την υπεύθυνη επικοινωνίας, Κατερίνα Νικολαΐδου.
Bratsera (Τ/22980-53.971, www.bratserahotel.com). Μια πολύ ιδιαίτερη αισθητικά πρόταση στο χώρο όπου κάποτε λειτουργούσε υδραίικο σφουγγαράδικο και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Ησυχη εσωτερική αυλή με πισίνα και διαφορετικοί τύποι δωματίων γύρω της. Τακτικές εκθέσεις τέχνης, Internet, αίθουσα συνεδρίων, πλούσιο ελληνικό πρωινό κaι ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του νησιού. Ανοιχτά έως 23 Οκτωβρίου (160 - 290 ευρώ, ανάλογα με την εποχή και τον τύπο δωματίου).
Hydra Hotel (T/22980-53.420, 6972-868.161, www.hydra-hotel.gr). Σύγχρονη, λιτή αισθητική και η γνωστή άνεση της Cocomat σε ανακαινισμένο αρχοντικό. Ξεχωρίζουν τα δωμάτια με θέα στον οικισμό και στο λιμάνι της Υδρας. Ανοιχτά όλο το χρόνο (150 έως 200 ευρώ με πρωινό).


Miranda (T/22980-52.230, 22980-53.953, www.mirandahotel.gr). Μικρή μονάδα με χαρακτήρα. Ξυλόγλυπτη υποδοχή, ζωγραφιστά ταβάνια, κλασική επίπλωση, έργα τέχνης και μια εσωτερική αυλή με ενδογενή φυτά. Μικρή γκαλερί με εναλλασσόμενες εκθέσεις, ασύρματο Internet, πρωινό. Ανοιχτά έως 31 Οκτωβρίου. Πολύ καλή αναλογία ποιότητας - τιμής (80 - 120 ευρώ το δίκλινο).
Cotommatae (T/22980-53.873, www.cotommatae.gr). Κλασική διακόσμηση και σύγχρονες πινελιές στα δωμάτια σε αρχοντικό της οικογένειας Κοτομμάτη. Ανοιχτά μέχρι τέλος Νοεμβρίου (100 - 260 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο δωματίου και την εποχή).
Orloff (Τ/22980-52.564, 52.495, www.orloff.gr). Μπουτίκ ξενοδοχείο με παλιό υδραίικο ύφος στους περισσότερους χώρους. Ελληνικό πρωινό με τοπικά προϊόντα, σπιτικές πίτες κ.λπ. Ανοιχτά έως τέλος Οκτωβρίου (134 ευρώ το απλό δωμάτιο και 250 ευρώ η σουίτα σε περίοδο αιχμής).
Hydra Icons (T/22984-00.010, 6977-246.275, www.hydraicons.gr). Σύγχρονη ανάλαφρη αισθητική με ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Υδρα της δεκαετίας του ‘60 σε έναν ξενώνα που λειτουργεί 4 χρόνια και παραμένει ανοιχτός όλο το χρόνο (50 - 75 ευρώ χωρίς πρωινό).
Πιτυούσσα (Τ/22980-52.810, 6977-246.275, www.piteoussa.com). Μικρός, όμορφα ανακαινισμένος ξενώνας και μια οικονομική για τα δεδομένα της Υδρας επιλογή (50 - 60 ευρώ το δίκλινο χωρίς πρωινό έως τα τέλη Οκτωβρίου).

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

Φαγητό

Δύο πολύ καλά, φινετσάτα και ήσυχα εστιατόρια στα σοκάκια της Υδρας είναι το Bratsera (T/22980- 53.971), με μεσογειακή σύγχρονη κουζίνα στην εσωτερική αυλή του ομώνυμου ξενοδοχείου, και το ιταλικό Il Casta (T/22980-52.967, 6989-278.503) του Fabrizzio Carola με αυθεντικά ιταλικά πιάτα.
Ο Ομιλος (Τ/22980-53.800) ξεχωρίζει πάντα για το μπαλκονάκι του πάνω στη θάλασσα και προτείνει μιλφέιγ μελιτζάνας, ριζότο και πολλά ακόμη πιάτα. Ολα θα είναι ανοιχτά μέχρι τέλος Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου.
Η Υδρα έχει επίσης πολλά εστιατόρια και ταβερνάκια με μαγειρευτά, πιάτα της ώρας και φιλική ατμόσφαιρα που λειτουργούν σχεδόν όλο το χρόνο. Κάποια που μας αρέσουν είναι η Aννίτα (Τ/22980-54.153) στην πλατεία Βότση κοντά στο λιμάνι, ο Ζέφυρος (Τ/22980-52.008), αγαπημένο στέκι των ντόπιων, κεντρικά στο λιμάνι, με λίγα και διαφορετικά κάθε μέρα πιάτα, και φυσικά το Γειτονικό (Τ/22980-53.615), γνωστό και ως ταβέρνα της Χριστίνας, με νόστιμα μαγειρευτά, ταράτσα ιδανική για το βράδυ και δυο-τρία τραπεζάκια στο σοκάκι για όλη την ημέρα, που ευχόμαστε να ανοίξει πάλι σύντομα. Δοκιμάστε επίσης τα ταβερνάκια Μαρίνα (T/22980-52.496, 6944-880.880) στον Βλυχό και Χριστίνα (T/22980-53.516) στο Καμίνι. Η ψαροταβέρνα Κονδυλένια (Τ/22980-53.520, 6972-814.078) στο Καμίνι εγγυάται φρέσκο ψάρι.
Νέες αφίξειςγια την Υδρα αποτελούν το ιταλικό Gatto Nero (T/22980-54.024, 6977-345.522), ακριβώς απέναντί του το Mama (Τ/22980-53.775), που θα είναι ανοιχτό όλο το χρόνο με ethnic street food, και το Cool Mule (T/22980-52.100, www.thecoolmule.com) στο λιμάνι για παγωτό.

* ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ (Τ/22980-52.421) Ανήκει στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος και εκθέτει αυθεντικά έπιπλα και άλλα κειμήλια της ιστορικής οικογένειας. Απολαύστε τη θέα από τις βεράντες του, όπως και τους πίνακες του Περικλή Βυζαντίου στον τελευταίο όροφο.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

Η Αθήνα στις 45 δημοφιλέστερες πόλεις του κόσμου για το 2016 - ξεχώρισε και το Ναύπλιο - Πια Ελληνικά ξενοδοχεία;

$
0
0

Η ελληνική πρωτεύουσα κατέλαβε την 17η θέσηστη λίστα με τις 45 πόλεις σε όλο τον κόσμο, φθάνοντας σε ποσοστό δημοτικότητας το 78,36. Την πρώτη θέση κατέλαβε το Βελιγράδι με ποσοστό δημοτικότητας 94,91. Η Trivago δημοσιοποίησε άλλη μία λίστα με λιγότερο γνωστούς προορισμούς, παγκοσμίως, που διαθέτουν, επίσης, την καλύτερη σχέση τιμής και ποιότητας και αξίζει να επισκεφθούν οι ταξιδιώτες για το 2016.
Στη λίστα που περιλαμβάνει 100 προορισμούς υπάρχει και μία ελληνική παρουσία. Πρόκειται για το Ναύπλιο, το οποίο κατατάχθηκε στην 63η θέση με ποσοστό δημοτικότητας 93,56. Στην πρώτη θέση βρέθηκε η περιοχή Φένγκχουανγκ στην Κίνα με ποσοστό δημοτικότητας 98,01.

Στο μεταξύ, η κορυφαία γερμανική εταιρείαπαροχής κρατήσεων διακοπών TravelTainment δημοσιοποίησε τα στοιχεία με τα κορυφαία αεροδρόμια σε προορισμούς που ταξίδεψαν οι Γερμανοί για τον Αύγουστο.

Μεταξύ αυτών περιλήφθηκε το αεροδρόμιο Ηρακλείου, το οποίο πέτυχε σημαντική αύξηση κατά 16%. Αντίθετα, πτωτικά εξελίχθηκε η κίνηση στα αεροδρόμια της Κω και της Ρόδου, τα οποία είχαν απώλειες της τάξης του 14% και του 8%, αντίστοιχα, σε σχέση με τον Αύγουστο του 2014.

Επιπλέον, δημοσιοποιήθηκε η λίστα της Fvw Hotelometerμε τα αγαπημένα ξενοδοχεία των Γερμανών στην Ελλάδα, στην Τουρκία και στην Ισπανία, από τις 24 Αυγούστου έως τις 9 Σεπτεμβρίου, η οποία βασίζεται σε δεκαπενθήμερη αξιολόγηση που γίνεται από τις αναζητήσεις στο σύστημα κρατήσεων Traveltainment και συντάσσεται με τη συνεργασία της εταιρείας πληροφορικής TrevoTrend.

Την πρώτη θέση στη λίστα κατέλαβε το Lindos Princess Beachκαι ακολούθησαν το Mitsis Norida Beach, το Ιcaros Beach, το Αtrium Palace και το Vantaris Beach. Για τα ζευγάρια, δημοφιλέστερα ξενοδοχεία αναδείχθηκαν το Vantaris Beach, το Αtrium Palace και το Ιkaros Beach, ενώ για τις οικογένειες το Lindos Princess Beach, το Lyttos Beach και το Mitsis Norida.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

Ταξιδέψτε στην Σκύρο - Φθινοπωρινές βουτιές, βόλτες &δραστηριότητες που θα σας ξεκουράσουν!

$
0
0

Σε ένα ύψωμα κοντά στη Χώρα, πετύχαμε τη στιγμή που ένας βοσκός ξαπόσταινε στη σκιά μιας άγριας βελανιδιάς. Μπροστά από τη φιγούρα του ξεδιπλωνόταν το «Χωριό» (όπως ονομάζουν οι ντόπιοι την πρωτεύουσα της Σκύρου), με τα σπίτια του να σκαρφαλώνουν πάλλευκα σ’ ένα λόφο που καταλήγει στο βυζαντικό μοναστήρι του Αη Γιώργη, προστάτη του νησιού. Στο βάθος το όρος Κόχυλας, εκεί όπου φύονται είδη σπάνιας χλωρίδας, βόσκουν τα αγριοκάτσικα και καλπάζει ένας μικρός πληθυσμός ελεύθερων αλόγων. Είναι τα μικρόσωμα σκυριανά αλογάκια, μια αρχαία ελληνική φυλή που θρυλείται πως συνόδευσαν τον Αχιλλέα στην Τροία, όταν εκείνος ξεκίνησε το ταξίδι του από το νησί και συγκεκριμένα από τον όρμο Αχίλλι.

Μύθοι, ιστορία και πολιτισμός συναντιούνται εδώ,στη Σκύρο, που σαγηνεύει με τη διττή της φύση. To βόρειο τμήμα του νησιού, δασώδες, πευκόφυτο και εύφορο, λέγεται «Μερόη», «ήμερο» δηλαδή. Το νότιο, το «Βουνό», ορεινό και πετρώδες, με τα σφενδάμια, τα πουρνάρια και τις αγριελιές, οριοθετείται από τις πηγές Νύφι, Μάμας, Δχούνια, στα νερά των οποίων ξεδιψούν τα ζωντανά του βουνού. Δυο νησιά που ενώνονται με μια λωρίδα γης, μπολιάζοντας την αιγαιοπελαγίτικη γοητεία με το φυσικό κάλλος των Σποράδων και της Εύβοιας.

Η Σκύρος δεν προσφέρεται μόνο για μπάνιο και ηλιοθεραπεία. Την ομορφιά της μπορεί κανείς να την εξερευνήσει… περπατώντας, ιδίως το φθινόπωρο. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Life» έχουν διαμορφωθεί σηματοδοτημένα μονοπάτια για τους επισκέπτες, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να ακολουθήσει κανείς και οργανωμένες πορείες με οδηγούς. Ακολουθώντας για παράδειγμα τη διαδρομή 2, θα ξεκινήσει από το Χωριό για να περάσει έπειτα μέσα από το πευκοδάσος, αγροκτήματα και βοσκοτόπια, και ν’ ακούσει από τους οδηγούς ιστορίες για τους Καλικάντζαρους που ζουν τάχα σε σπηλιές της περιοχής. Μια στάση στην Παναγιά τη Λυμπιανή επιβάλλεται. Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εκκλησάκια του νησιού, καθώς είναι λαξευμένο μέσα σε σπηλιά. Η Σκύρος είναι γεμάτη από σπηλαιώδη ή υπόσκαφα ξωκλήσια, όπως η Παναγιά η Σπηλιώτισσα, ο Αγιος Νικόλαος στα Πουριά και ο Αγιος Αρτέμιος, προστάτης των ανδρών, που τιμάται τον Οκτώβρη. Εξάλλου, τα πανηγύρια καλά κρατούν στο νησί με πλουσιοπάροχα κεράσματα και τραγούδια της τάβλας. Τον Ιούλιο, όταν γέμιζε το φεγγάρι, οι ντόπιοι γιόρταζαν τον Αγιο Ερμόλαο, προστάτη των παιδιών, μαγειρεύοντας στην παραλία κακαβιά με τα ψάρια που έπιαναν οι ψαράδες για τη χάρη του. Σύμφωνα με το έθιμο, οι γονείς έκοβαν λωρίδες από τα ρούχα των παιδιών και τα έβαζαν στην ανατολική πλευρά του ναού, για να τα πάρει ο αέρας μακριά, μαζί και τις αρρώστιες.

Δραστηριότητες

Στο νησί ενδείκνυται επίσης το bird watching,ακόμη και για όσους δεν το συνηθίζουν. Γιατί εδώ πρωταγωνιστεί ο μαυροπετρίτης, ένα σπάνιο μεταναστευτικό γεράκι που έρχεται τον Απρίλιο και αναχωρεί τέλη Οκτώβρη για την Ανατολική Αφρική, τη Μαδαγασκάρη και τα νησιά του Ινδικού. Φωλιάζει στους απόκρημνους βράχους του όρους Κόχυλα και στο Νότο μπορούν οι επισκέπτες να δουν τα 1.000 σχεδόν ζευγάρια που ζουν στο νησί να πετούν στον ουρανό. Επίσης, προστατευόμενα θαλασσοπούλια βρίσκουν απάγκιο στις ακατοίκητες νησίδες γύρω από τη Σκύρο, ενώ στον υγρότοπο της Καλαμίτσας στο Νότο και στο Παλαμάρι στο Βορρά σταθμεύουν υδρόβια μεταναστευτικά πουλιά, ανάμεσα στα οποία και ερωδιοί.

Το φθινόπωρο οι συνθήκες είναι ιδανικέςγια να γνωρίσει κανείς το νησί με ποδήλατο (πληροφορίες προσφέρει η ομάδα «Ποδηλάτες Σκύρου» (www.podilates-skyrou.com) ή διά θαλάσσης. Το γραφείο «Feel in Greece» διοργανώνει περιηγήσεις με ιστιοπλοϊκό σκάφος στη νότια πλευρά και στη νησίδα Σαρακήνικο, στη Σκυροπούλα ή στις Ποδιές (σύμπλεγμα νησίδων), αλλά και στην ανατολική πλευρά, στις θαλασσινές σπηλιές Διατρυπτή, Πεντεκάλη, Γερανιά, που εντυπωσιάζουν με τους φαντασμαγορικούς ιριδισμούς τους. Και αν κανείς θέλει να βουτήξει στα βαθιά, μπορεί να εξερευνήσει το βυθό κάνοντας scuba diving, καθώς το Gorgonia diving center που λειτούργησε πρόσφατα στις Αχερούνες προσφέρει μαθήματα για αρχάριους και παιδιά.

Για κολύμπι κινηθείτε προς το Βορρά, στην Καρεφλού (πρόσβαση από χωματόδρομο), ή στον όρμο του Αγ. Πέτρου κοντά στο αεροδρόμιο, όπου λειτουργεί και κάμπινγκ. Λίγο πριν, στον κολπίσκο Μαρκέσι ή Λιμανάκι, βρίσκεται και το εκκλησάκι της Θεοτόκου που λέγεται ότι ενέπνευσε τον Γιώργο Σεφέρη, λάτρη του νησιού, να γράψει το ποίημα «Αρνηση» («Στο περιγιάλι το κρυφό»). Αν κινηθείτε δυτικά, θα συναντήσετε την Κυρα-Παναγιά με το beach bar Cook-nara, ενώ νότια θα βουτήξετε στην ήρεμη παραλία του Πεύκου και στη «μισή-μισή» Καλαμίτσα, που συνδυάζει άμμο και βότσαλα. Κοντά στο Χωριό, ο Μώλος και τα Μαγαζιά προσφέρονται για υπέροχα μπάνια.

Στον γραφικό οικισμό των Μαγαζιών έχει κανείς την ευκαιρία να επισκεφτεί εργαστήρια αγγειοπλαστών. Η Σκύρος φημίζεται για την αγγειοπλαστική, την ξυλογλυπτική και τα κεντήματά της, τέχνες με πλούσια ιστορία που παραμένουν ζωντανές, καθώς τεχνίτες και νοικοκυρές δημιουργούν ακόμα έργα λαϊκής τέχνης. Μοτίβα από τη φύση και τη θάλασσα -όπως ο καμαρωτός τσαλαπετ’νές (τσαλαπετεινός), τα ρόδια, τα φίδια και βέβαια τα καράβια, που συμβολίζουν το ταξίδι της ζωής- πρωταγωνιστούν στις λαϊκές τέχνες και στα σκυριανά σπίτια (δείγματα θα θαυμάσουμε στο ιστορικό και λαογραφικό Μουσείο Φαλτάιτς).

Στη χώρα ολοχρονίς 

Η περιήγηση στο νησί δεν μπορεί παρά να ολοκληρωθεί με μια βόλτα στο Χωριό. Στη Μεγάλη Στράτα και στα φιδωτά καλντερίμια θα συναντήσετε όμορφα μαγαζάκια, όπου θα δείτε και τα περίφημα «τροχάδια» (τα παραδοσιακά σκυριανά παπούτσια που φτιάχνονται μόνο εδώ), τα καφενεία και τα ουζερί, τα περισσότερα εκ των οποίων σερβίρουν τα μικρά θαύματα της τοπικής κουζίνας.

Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του Ρούμπερτ Μπρουκ, του Βρετανού φιλέλληνα ποιητή που κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου άφησε την τελευταία του πνοή σ’ ένα γαλλικό νοσοκομειακό πλοίο στα ανοιχτά του νησιού, έχοντας εκφράσει την επιθυμία να ταφεί εδώ (το ταφικό μνημείο του βρίσκεται στον ελαιώνα κοντά στο ναύσταθμο, στον όρμο Τρεις Μπούκες). Εκθέματα από το Παλαμάρι, το αρχαίο λιμάνι στα βόρεια, αλλά και ευρήματα από την πορεία του νησιού μες στο χρόνο μπορεί κανείς να θαυμάσει στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Και αν τύχει να βρεθείτε εδώ τις Απόκριες, θα δείτε τη Χώρα να φοράει τα καλά της και να πάλλεται σε καρναβαλικούς ρυθμούς, με τις κουδούνες των Γέρων να αντηχούν στους δρόμους και μια βάρκα να μεταφέρεται στο κέντρο του Χωριού ως σκηνικό για τη διακωμώδηση όλων όσα συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε. Οποια εποχή και αν φτάσετε, η Σκύρος θα σας μαγέψει με τον πολυσχιδή χαρακτήρα και τους φιλόξενους κατοίκους της.

Διευθύνσεις

Feel in Greece, T/22220-93.100, www.feelingreece.gr
Gorgonia diving center, T/6976-720.946
Μουσείο Φαλτάιτς, T/22220-91.232, www.faltaits.gr
Αρχαιολογικό Μουσείο, T/22220-91.327
Πρόγραμμα Life, www.skyroslife.gr

Σύμβολο του νησιού, τα σκυριανά αλογάκια θεωρούνται απειλούμενο είδος. Πρόκειται για μία από τις αρχαίες ελληνικές φυλές αλόγων, που κάποτε ζούσε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κατόρθωσε όμως να επιβιώσει μόνο εδώ. Οι δύο βασικοί «πυρήνες» στο νησί είναι η φάρμα της Αμάντα Σίμπσον και του Στάθη Κατσαρέλια (T/22220-92.918, 92.996 και skyrosislandhorsetrust@gmail.com) και το «Κτήμα Μουριές» του Μανώλη Τραχανά (T/6947-465.900). Στα δύο κτήματα, που είναι επισκέψιμα για το κοινό, ζουν τα περισσότερα αλογάκια του νησιού προστατευμένα. Στο πρώτο, οι επισκέπτες μπορούν να γνωρίσουν από κοντά κάθε αλογάκι και να μάθουν για την ιστορία του, να γνωρίσουν τον κώδικα επικοινωνίας αλλά και τρόπους περιποίησης και φροντίδας των ζώων (κατόπιν συνεννόησης - δεν υπάρχει κόστος, μόνο δωρεές). Στις «Μουριές» έχουν σχεδιαστεί επίσης σύντομες βόλτες για παιδιά (από 10 έως 30 ευρώ).

Μετάβαση

Σύνδεση με τη Σκύρο γίνεται από το λιμάνι της Κύμης και από εκεί με το φεριμπότ «Αχιλλέας». Το ταξίδι διαρκεί 1 ώρα και 40 λεπτά (πρακτορείο Κύμης, Τ/22220-22.020, 22.522). Πραγματοποιείται ένα δρομολόγιο την ημέρα, από τις 18.00 έως τις 20.00 (διαφέρει από μέρα σε μέρα) και από Παρασκευή έως Κυριακή (μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη) δύο δρομολόγια. Αεροπορικώς η Σκύρος συνδέεται με την Αθήνα (Aegean Airlines: Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή -3 πτήσεις την εβδομάδα έως τις 26/10- στις 14.30 από Αθήνα και 15.30 από Σκύρο, με χαμηλό κόστος καθώς πρόκειται για επιδοτούμενο δρομολόγιο). Περισσότερες πληροφορίες: www.skyrostravel.gr

Διαμονή

Νεφέλη (Χώρα, Τ/22220-91.964, www.skyros-nefeli.gr). Κλασική επιλογή με δυνατότητα διαμονής σε διαφορετικούς τύπους δωματίων και σε βίλες στην περιοχή Γυρίσματα. Το ξενοδοχείο προσφέρει εξαιρετικό πρωινό με τοπικά εδέσματα. 77 ευρώ το απλό δίκλινο από 15/9.
Αμμος (Μαγαζιά, Τ/22220-91.234, www.ammoshotel.gr). Η αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική, οι αφαιρετικές γραμμές και η κομψότητα δημιουργούν το ιδανικό φόντο για να εστιάσει κανείς στην υπέροχη θέα προς τη θάλασσα. Επίσης, διαθέτει πισίνα με θαλασσινό νερό, προσφέρει κάθε μέρα διαφορετικό ελληνικό πρωινό και φέτος εγκαινίασε το wine bar του στην ταράτσα του συγκροτήματος. 59 ευρώ το δίκλινο από 14/9.
Περιγιάλι (Μαγαζιά, www.perigiali.com, Τ/22220-92.075, 91.889). Πολύ κοντά στην παραλία, διαθέτει δωμάτια και studios που διακρίνονται για την απλότητά τους, όπως επίσης παιδική χαρά και πισίνα. Από 50 έως 80 ευρώ από 15/9.
Nemire (Μώλος, Τ/6972-414.937, www.nemire.gr). Μόλις τρία μέτρα από τη θάλασσα, στο γραφικό λιμανάκι του Μώλου ένα παλαιό αρχοντόσπιτο έχει μεταμορφωθεί σε ξενώνα με ολάνθιστη αυλή που μπορεί να ενοικιαστεί συνολικά ή σε δίκλινα δωμάτια (55 ευρώ με πρωινό). Διαθέτει επίσης δύο οικογενειακά studios (χωρίς θέα) προς 90 ευρώ.
Δωμάτια Λυκομήδης (Λιναριά, Τ/22220-93.472, 93.249, www.lykomides.gr). Από το λιμάνι, τη Λιναριά, μπορείτε εύκολα να επισκεφτείτε με καΐκι ή σκάφος τα νησάκια στον κόλπο της Καλαμίτσας και να βουτήξετε στις Αχερούνες και στην παραλία της Καλαμίτσας. Τα δωμάτια είναι πολύ απλά, με θέα στο λιμανάκι. Οι τιμές ξεκινούν από 30-35 ευρώ μετά τις 15/9.

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

Φαγητό

Η Σκύρος στρώνει τραπέζι πλούσιο και αυθεντικό στους επισκέπτες της.Τόπος κτηνοτροφικός, παράγει τα δικά της τυριά και διαθέτει το δικό της κρέας (ξακουστό είναι το κατσικάκι λεμονάτο), ενώ θρυλείται πως είναι το νησί που εφηύρε την αστακομακαρονάδα, λόγω της αφθονίας των αστακών στις θάλασσές της. Ψάρια, κρέατα, τυριά και κηπευτικά τροφοδοτούν τις ταβέρνες με φρέσκες πρώτες ύλες.
Οι ιστορίες του μπάρμπα (Παραλία Μώλου, Τ/22220-91.453). Το ιδανικό ουζερί στον Μώλο με ψαρομεζέδες και παραδοσιακά πιάτα. Δοκιμάστε σουπιές μαγειρευτές, νόστιμη ψαρόσουπα και τη σπεσιαλιτέ του νησιού, την αστακομακαρονάδα - είχαμε την τύχη να γευτούμε την εκδοχή με το «ρύζι», όπως τη μαγείρευαν παλιά οι Σκυριανοί.
Της Σταματίας (Πεύκος, Τ/6972-558.232). Στη δροσερή αυλή της κυρίας Σταματίας Καλημέρη-Γαβριήλ, δίπλα στη θάλασσα, θα δοκιμάσετε τις περίφημες πίτες, τα μαγειρευτά (κατσικάκι λεμονάτο, σουτζουκάκια με ρύζι), τα μαμαδίσια κεφτεδάκια, ψαρόσουπα ντόπια και αστακομακαρονάδα από τα χεράκια της μαγείρισσας.


Ο παππούς κι εγώ (Χώρα, Τ/22220-93.200 και Καλαμίτσα, Τ/22220- 92.200). «Γιαπράτσα», «πετνέ με μακαρόνια», λαδόπιτα με ξινοτύρι είναι κάποια από τα εδέσματα που μπορείτε να δοκιμάσετε στο εστιατόριο που λειτουργεί μόνο το βράδυ στη Χώρα. Το δεύτερο εστιατόριο βρίσκεται στο δρόμο προς την Καλαμίτσα και, εκτός από τις παραδοσιακές συνταγές, σερβίρει και πιάτα με ελαφρώς γκουρμέ διάθεση.
Στέλιος (Γυρίσματα, Τ/22220-91.385). «Μακαρόνια με τη ζούμη», «τυροπτάρια με τραχανά», χταποδοκεφτέδες, κατσικάκι λεμονάτο στο πήλινο, σιγοψημένο για επτά ώρες στον ξυλόφουρνο, ψάρια στη σχάρα και ψαρόσουπα είναι κάποιες από τις νοστιμιές της κυρίας Φρόσως, που στην κουζίνα έχει στήσει το στρατηγείο της.
Η Ταβέρνα του Τάκου (γνωστή και «Αγιος Πέτρος», Τραχύ, Τ/6972-842.116). Ο κρεοφαγικός σταθμός του νησιού βρίσκεται στην παραλία του Αγίου Πέτρου. Η στάνη της οικογένειας Μαυρίκου, που βρίσκεται κοντά στην ταβέρνα, παρέχει τα τυριά και το κρέας, ενώ το μποστάνι τα λαχανικά. Δοκιμάστε κλέφτικο, κατσικάκι λεμονάτο, κόκορα κοκκινιστό με μακαρόνια και την τοπική ομελέτα: αυγά με εντεράκια από αρνάκι γάλακτος και «απάλι» - φρέσκο ανάλατο τυρί σαν φέτα.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr  

Εκπληκτικές φθινοπωρινές εικόνες από όλη την Ελλάδα: Aπό το Πάπιγκο ως την Κόνιτσα‏

7 ιδέες για τα πρώτα φθινοπωρινά weekends: Από το Πήλιο έως την Λίμνη Ευβοίας

$
0
0

1. Πήλιο
Συνδυάζοντας πανέμορφα χωριά, ατμοσφαιρικούς ξενώνες σε ιστορικά αρχοντικά και mountain resorts, διαδρομές μέσα σε υπέροχη φύση, ωραίες παραλίες, πληθωρική τοπική κουζίνα και τσιπουροκατανύξεις, το Βουνό των Κενταύρων ζει την ομορφότερη ίσως εποχή του το φθινόπωρο. 

2. Λίμνη Πλαστήρα
Περιπέτειες με 4x4 σε βατούς χωματόδρομους, ποδηλατάδα και πεζοπορία μέσα σε πανέμορφα δάση, άραγμα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με θέα στη λίμνη και τα χιονισμένα γύρω βουνά, ρουστίκ απολαύσεις στις ταβέρνες. Αγαπημένος ορεινός προορισμός για φυσιολάτρες και fans των εναλλακτικών σπορ αλλά και οικογένειες.

3. Ξυλόκαστρο - Παράλια Κορινθίας
Το Ξυλόκαστρο είναι ένα οικογενειακό παραθαλάσσιο θέρετρο που, παρά τις σύγχρονες πολυώροφες πολυκατοικίες ( εξοχικά διαμερίσματα μόνιμων παραθεριστών ), διατηρεί μια χαλαρωτική ατμόσφαιρα με αύρα άλλων εποχών, κυρίως χάρη στο πράσινο που κυριαρχεί παντού. 

4. Ναύπλιο
Ίσως η πιο γοητευτική πόλη της Πελοποννήσου κι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για weekend. Σε αναπαλαιωμένα αρχοντικά, διάσπαρτα μέσα στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, θα βρείτε όμορφους ξενώνες, αλλά και cafe-bars και ταβέρνες με υπέροχη θέα απέναντι στο Μπούρτζι στον πυρήνα της παλιάς πόλης που απλώνεται πίσω από τις ακτές Μπουμπουλίνας και Μιαούλη.

5. Λεωνίδιο
Το Λεωνίδιο είναι μια ζωντανή κωμόπολη που τραβά τον επισκέπτη με το αρχιτεκτονικό της ενδιαφέρον και τα ταβερνάκια με τις νοστιμιές τους. Ανάμεσα στα ούτως ή άλλως ενδιαφέροντα σπίτια λαϊκής αρχιτεκτονικής με τις κεραμιδένιες στέγες, αναζητήστε τα αρχοντικά κομψοτεχνήματα του 1800 με τις περίτεχνες εξώπορτες, τα ζωγραφιστά ταβάνια και τις τουφεκίστρες. 

6. Γαλαξίδι
Μια ήσυχη κωμόπολη και ιδανικός προορισμός του σαββατοκύριακου για τους Αθηναίους. Η ατμόσφαιρα του παρελθόντος έχει παραμείνει ανέπαφη χάρη στην αγάπη των ντόπιων για την παράδοση και η ήπια τουριστική ανάπτυξη, με μικρούς όμορφους ξενώνες σε αναπαλαιωμένα αρχοντικά και περιποιημένες ταβέρνες, προσφέρει ένα σοφιστικέ πακέτο. 

7. Λίμνη Ευβοίας
Αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω στη θάλασσα, κοντά στην αρχαία πόλη Ελύμνιον με κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και γραφικά στενά με καμάρες που κάνουν την περιπλάνηση απόλαυση. Καφενεδάκια κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο-σήμα κατατεθέν, καλοδιατηρημένα νεοκλασικά και προσεγμένα ταβερνάκια συνθέτουν ένα όμορφο σκηνικό με άρωμα εποχής.

ΠΗΓΗ: athinorama.gr

Μάνη: Τα best of της «άγριας» πλευράς που θα σας καταπλήξουν!

$
0
0

Όσο αγαπάμε την λακωνική Μάνη το καλοκαίρι, άλλο τόσο μας ιντριγκάρει να την επισκεφθούμε και το φθινόπωρο, βαδίζοντας στα ίδια μονοπάτια, βολτάροντας στις ίδιες περατζάδες και ανακαλύπτωντας για ακόμα μια φορά την ιδιαίτερη γοητεία της. Συγκεντρώσαμε τα καλύτερα (της), γιατί το καλοκαίρι έφυγε, αλλά η πέτρα (της Μάνης) είναι παντός καιρού.

Αρεόπολη: Η σταρ της περιοχής 

Το ωραιότερο χωριό της Μάνης, γνώμη μας κι αν θέλετε το… συζητάμε, η Αρεόπολη, είναι γεμάτη πετρόχτιστους πύργους, χρωματιστές ξύλινες πόρτες, καταπράσινες αυλές και Ιστορία, που αποτυπώνεται στο μικρό, ιδιωτικό Μουσείο Πολέμου με τα παράσημα και τα λάβαρα της Επανάστασης του ’21, η οποία ξεκίνησε από εδώ στις 17 Μαρτίου. Βολτάροντας στον κεντρικό της πεζόδρομο καταλήγουμε στην πλατεία της 17ης Μαρτίου και την εκκλησία των Ταξιαρχών, η οποία εντυπωσιάζει με το γιγαντιαίο καμπαναριό της.

Από την πλατεία και κάτω τα λιθόκτιστα δρομάκια στενεύουν, οι πύργοι ψηλώνουν και η οχυρωματική αρχιτεκτονική του οικισμού γίνεται εμφανής μέσα από πέτρινα σπίτια με οικόσημα, μινιόν εκκλησάκια και πανύψηλες πέτρινες μάντρες. Στάση για καφεδάκι θα κάνετε στον κεντρικό πεζόδρομο στα όμορφα Bukka και Aula, τα οποία σημειωτέων παραμένουν ανοικτά και το βράδυ με όμορφα cocktails, και απαραιτήτως μασαμπούκα στο Κατώι, με τα εξαίσια μαγειρευτά και τα ντόπια κρέατα (must το σύγκλινο, η γουρνοπούλα στο φούρνο και το λουκάνικο με πορτοκάλι).

Οίτυλο: Φθινοπωρινή ησυχία 

Σκαρφαλώνει στην πλαγιά του βουνού που υψώνεται πάνω από το λιμανάκι του Νέου Οίτυλου, και είναι σκεπασμένο από κατακόκκινες κεραμιδοσκεπές. Το Οίτυλο απολαμβάνει την… ησυχία του μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, ενώ για να καταλήξετε εδώ θα πρέπει να οδηγήσετε στον φιδωτό δρόμο που ανηφορίζει το βουνό μέχρι να φανούν τα πρώτα κεραμίδια. Χωρίς ιδιαίτερη τουριστική ανάπτυξη, πέρα από ένα καφενεδάκι και μια ταβέρνα, το Οίτυλο θα γίνει το αγαπημένο σας «μυστικό χωριό» και θα φιλοξενήσει ιδανικά στα ήσυχα δρομάκια του τις βόλτες σας, ανάμεσα σε χαριτωμένα σπίτια και αυλές. Αν είστε μάλιστα λάτρεις της πεζοπορίας,τότε θα εκτιμήσετε δεόντως τα καλά σηματοδοτημένα μονοπάτια που ξεκινούν από εδώ και καταλήγουν μεταξύ άλλων, το Κάστρο της Κελεφάς, που δεσπόζει στην απέναντι βουνοπλαγιά και χρονολογείται από τον 17ο αιώνα, αλλά και στη Μονή Ντεκούλων, του 18ου αιώνα. 

Δείτε όλη τη συνέχεια εδώ - in2life.gr

 

 

 

Ταξίδι στα σουκ της κεντρικής Αγοράς: για καλό παστουρμά, βολιώτικα αμύγδαλα, καπνιστή πάπρικα Αριδαίας και φρέσκο πρωινό μαριδάκι, φρέσκια ρέγκα, μπάμιες, γίγαντες

$
0
0

Τελευταία, έγινε trend να ψωνίζεις εκεί,την ανακάλυψαν οι νεότεροι και οι νεόκοποι fans των γεύσεων, γράφονται ρεπορτάζ, όλοι ξέρουν κατά πού πέφτει η Ψαραγορά για φρέσκες γαρίδες και όστρακα και πού αγοράζεις καλό παστουρμά, πού βρίσκεις πιπέρι Σετσουάν, ποιο μανάβικο θα σου προμηθεύσει ό,τι σπάνιο κι εξωτικό ζητήσεις. 

Δίπλα σε μαγαζιά με ιστορία (σαν του Μιράν, του Αραπιάν, το Μπαχάρ, τον Ζαφόλια) άνοιξαν αρκετά ακόμα ενώ και τα παλιά πήραν τα πάνω τους, ανακαινίστηκαν, απέκτησαν κοινό που δεν είχε ξανακατέβει στο Κέντρο για ψώνια. Η Αθηνάς, η Ευριπίδου, η Σοφοκλέους και τα γύρω στενά, έγιναν το πρωινό hot spot για όσους αγαπούν να μαγειρεύουν ή να χαζεύουν λιχουδιές στο πιο ζωντανό και πολύχρωμο σημείο της πόλης.

Για κάποιους κυνηγούς σαν κι εμάς,πάλι, ήταν ανέκαθεν η πιο συναρπαστική βόλτα στην πόλη, η πηγή έμπνευσης για τη μαγειρική της εβδομάδας και η περιπέτεια της ανακάλυψης. Αυτή η τελευταία πτυχή, αναβίωσε τελευταία. Αιτία, η δημιουργία, σιωπηλά και σταθερά τα τελευταία χρόνια, μιας παράλληλης πολυεθνικής αγοράς στους γύρω δρόμους. Δίπλα σε παραδοσιακά ελληνικά τρόφιμα, συναντάς παράξενα, άγνωστα υλικά και λιχουδιές από άλλες κουζίνες και ο περίπατος εξελίσσεται σ΄ένα κυνήγι νέων γεύσεων αλλά και κάποιων λουσάτων εδεσμάτων, με φθηνότερο outfit, καθώς προορίζονται για το καθημερινό τραπέζι άλλων εθνικοτήτων. 

Στην Αρμοδίου ταξιδεύουμε βόρεια…

Αφού ρίξουμε μια ματιά στην Ιχθυαγορά για τις ψαριές της εποχής, κατηφορίζουμε την Αρμοδίου, απέναντι από τα μανάβικα (όπου, σημειωτέον, βρίσκεις φρέσκα και πολύ φθηνά λαχανικά και φρούτα). Σ'εκείνο, λοιπόν, το πεζοδρόμιο εδρεύει το βασίλειο του πολωνικού και του ρωσικού μπακάλικου-ντελί. Τι ενδιαφέρον θα βρεις εκεί; 
Νωπή ρέγγα σε άλμη ή σε ελαιόλαδο: σερβιρισμένη με λαδολέμονο και ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, είναι ένα εξαιρετικό, φθηνό ορεκτικό, με την ήπια σχεδόν γλυκιά γεύση του μαρινάτου ψαριού, κατάλληλο για ουζοτσιπουροκαταστάσεις -και όχι μόνο. Υπάρχει όμως και ο δικός τους καπνιστός σολομός βαλτικής, σε χοντρό κομμάτι ή σε λωρίδες, πολύ νόστιμος και σε τιμή που τον φέρνει καθημερινά στο τραπέζι. Αν δεν περιμένεις τη φινέτσα ενός σκωτσέζικου ή νορβηγικού φίρμας, θα σε ικανοποιήσει απόλυτα. Άσε που αποτελεί και ιδανική πρώτη ύλη για σαλατούλες και ορεκτικά (π.χ. ψιλοκομμένος με φρέσκο λευκό τυρί και πιπέρια, σε μους με αβοκάντο και πάει λέγοντας). Θα τον συνοδέψετε (όπως και τη ρέγγα) με την πασίγνωστη σμέτανα, τη ρώσικη sour cream που επίσης πωλείται πολύ φθηνά εκεί. Τα βρήκαμε στην Avra, Αρμοδίου 8. 

Αν αγαπάτε το μπρικ (ή αβγά σολομού), ερώτηση που είναι μάλλον περιττή, εκεί θα βρείτε βαζάκια ποιότητος σε χαμηλότερη τιμή, για να το βάζετε πιο συχνά στο τραπέζι σαν ξεχωριστό ορεκτικό ή να το απολαμβάνετε με τη βότκα ή το malt σας και να ξεχνάτε τα ανάποδα της ημέρας: τα 140 γρ. μέτριου μεγέθους αβγών έχουν 7,90€, ενώ για τα 100 γρ. χοντρών αβγών θα δώσετε 11,50€, στο ρώσικο Delicatessen Αρμοδίου 14. Στο ίδιο κατάστημα θα βρείτε όλα τα παραπάνω ψαρικά, αρμένικα γεμιστά ζυμαρικά, αλλά και πολύ νόστιμο ρώσικο ψωμί με αρωματικά. 


Στην "Avra"βρήκαμε και πολωνέζικα αποξηραμένα άγρια μανιτάρια σε μεγάλη ποικιλία και καλή τιμή, για ένα κοκτέιλ μανιταριών που θα απογειώσει ένα ριζότο ή μια πάστα ή ένα ραγού φρέσκων μανιταριών με μυρωδικά. Στο ίδιο μαγαζί, με τις πολωνέζικες κυρίως λιχουδιές, τσιμπήσαμε ένα παράξενο κίτρινο τυράκι σε κορδόνια πλεγμένα σε σχήμα πλεξούδας: η καπνιστή πλεξούδα από αγελαδινό γάλα θα εντυπωσιάσει στο τραπέζι όχι μόνο με το σχήμα αλλά και με τις καπνιστές νότες της, που θυμίζουν μετσοβόνε. 
Αν αγαπάτε τα γεμιστά φρέσκα ζυμαρικά, εδώ θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία και σε σχήματα και σε γεύσεις, σε πακέτο κατεψυγμένα: μαντί, χαϊκαλί, βαρένικι με πατάτα, με κρέας, με λαχανικά, με ό,τι θέλετε. Είναι ένα εύκολο "γεύμα", που μπορεί να περιμένει στην κατάψυξη τη στιγμή που θέλετε κάτι διαφορετικό, αλλά δεν έχετε χρόνο να μαγειρέψετε. Συνοδεύονται και αυτά με φρέσκια ξινή κρέμα (σμέτανα) και κοκκινοπίπερο, αν θέλετε. 

Στα ίδια καταστήματα θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία από κατεψυγμέναφρούτα του δάσους σε τιμές πολύ καλύτερες από εκείνες των γνωστών σουπερμάρκετ. Βρήκαμε από φράουλες και φραμπουάζ μέχρι φραγκοστάφυλα, μύρτιλα  και μαύρα βατόμουρα. Μια καλή ιδέα για προσθήκη σε γλυκά, τούρτες σοκολατένιες, κρέμες, τσίζκεικ και θεαματικό γαρνίρισμα, που δεν στοιχίζει πολύ (σκεφτείτε τα και για σάλτσες πουλερικών, αγριόχοιρου, κυνηγιού).

Είπαμε να μη σταθούμε στα αμέτρητα λουκάνικα που παρατάσσονται στη σειρά έξω από τα καταστήματα αλλαντικών της Αρμοδίου, να συγκρατηθούμε σε πιο υγιεινές καταστάσεις. Και προχωρήσαμε χαμηλότερα.

Στη Μενάνδρου πάμε εξωτικά…

Ο δρόμος μας φέρνει πίσω από την Πλατεία Θεάτρου, στην οδό Μενάνδρου, εκεί που βρίσκεις μια άλλη αγορά φρούτων και λαχανικών, με εξωτικό χρώμα!  Καφάσια στο πεζοδρόμιο με λαχανικά που δεν τα έχεις ξαναδεί, πλάι σε πιο γνωστά, πιπερίτσες καυτερές κάθε σχήματος και χρώματος (είναι και η εποχή τους), μπανάνες πράσινες "άγριες"σαν κομμένες από αφρικάνικο δέντρο, μπάμιες-γίγαντες, μια ιστορία σαν αγγούρι που έβγαλε αγκάθια (καρέλα μας το είπαν), μακρυά  σαν φίδια "αγγούρια"με ρίγες, τα γνωστά μάνγκο σε φιλικές τιμές κι ένα σωρό άλλα που, δεν γίνεται, θα σε κάνουν να σταθείς, να θαυμάσεις και να ρωτήσεις. 

Ο Ζαχαρίας είναι πακιστανός και προσπαθεί με πολύ φτωχά ελληνικά να μου εξηγήσει την πραμάτεια του. Πιάνω ότι η "καρέλα" (αναζητήστε την σαν bitter gourd για συνταγές) είναι πολύ πικρή και χρειάζεται μια διαδικασία ξεπικρίσματος σαν τη δική μας μελιτζάνα (την παλιά), αλλά γίνεται υπέροχη μαγειρευτή -δεν τη δοκίμασα.  Με τις μπάμιες-γίγαντες είμαι πιο τυχερή, πάνω που καταλαβαίνω ότι μαγειρεύονται σαν τις άλλες, με ακούει συμπατριώτης που συχνάζει εκεί για ψώνια και μου λέει πως γίνονται υπέροχες ψητές στη σχάρα! Τις δοκίμασα τηγανιτές, πασπαλισμένες με αλάτι και καυτερή πάπρικα, είναι πρωτότυπο ορεκτικό για ένα φιλικό τραπέζι (Fresco Food, Μενάδρου 17). 
Τέσσερα και βάλε ινδοπακιστανικά μανάβικα στον ίδιο δρόμο, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, με την ανάλογη ανθρώπινη παρουσία, δημιουργούν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ασιατική γειτονιά. Όλα έχουν και είδη μπακαλικής, που αξίζει το ψάξιμο. Για παράδειγμα, το αλεύρι μπανάνας εσείς το γνωρίζετε; To Fufu είναι αφρικάνικο, ένα είδος αλευριού από διάφορα φυτά (το αλεύρι μπανάνας με την ονομασία plantain είναι ένα από αυτά) και χρησιμοποιείται κυρίως για σούπες ή σάλτσες με ιδιαίτερη γεύση. 


Αν κάπου εδώ αναζητήσετε κάτι να φάτε, μην αλλάξετε ατμόσφαιρα. Δίπλα σας βρίσκεται το Tack Tak, ένα αυθεντικό πακιστανικό φαστφουντάδικο, για να πάρετε στο χέρι γνήσια, τραγανά samosas ή να καθήσετε πρόχειρα για ένα καλαμάκι κοτόπουλο tandoori, με ρύζι biryani αν θέλετε. Πάρτε και κάτι σε πακέτο για το σπίτι, θα το αναζητήσετε σίγουρα… (Μενάνδρου 17).

Στη Σοφοκλέους για λίγο απ΄ όλα…

Ένας από τους πιο ζωντανούς δρόμους του κέντρου, "έχασε"πολλά ιστορικά μαγαζιά και αποθήκες τροφίμων, τα τελευταία χρόνια, με την κρίση. Μέχρι τη διασταύρωση με την Αθηνάς, παίζει σε ελληνικά χρώματα, πιο κάτω γίνεται πολυεθνική. 
Στο επάνω τμήμα συναντήσαμε το απόλυτο μαγαζί του αβγού: στο Κέντρο Αβγού "Κρόκος", Σοφοκλέους 20 βρίσκεις κυριολεκτικά ό,τι αβγό θέλεις. Αρχίζοντας από κοινά, βιολογικά ή ελευθέρας βοσκής φτάνουμε σε αβγά ορτυκιού (τέλεια για ορεκτικό και σαλάτες), χήνας, πάπιας, φραγκόκοτας ή γαλοπούλας (ανάλογα με τη διαθεσιμότητα). Αλλά αυτό που θα σας εντυπωσιάσει είναι το τεράστιο αβγό στρουθοκαμήλου (23€), σε ειδική συσκευασία, ένα χάρμα οφθαλμών. Όχι μόνο θα το φάτε (με συντροφιά) αλλά και θα κάνετε κάτι με το κέλυφος, εφόσον καταφέρετε να μην το σπάσετε). Κάποιοι το κάνουν αμπαζούρ, άλλοι το ζωγραφίζουν… Εκεί βρήκαμε και κρόκους ή ασπράδια αβγών ξεχωριστά, παστεριωμένα: ρωτήστε τους αθλητές να σας πουν. 


Αρκετά πιο κάτω, στο νούμερο 52 είναι ένα μαγαζάκι αρκετά παλιό, αλλά πολύ ενδιαφέρον. Στην αιγυπτιακή φωλιά του Αμπντούλ, την Kleopatra, βρήκαμε πολλά εξωτικά, από χουρμάδες και αιγυπτιακά γλυκίσματα μέχρι μπαχαρικά χύμα, ρύζια και μείγματα για σούπες ή ορεκτικά. Σταθήκαμε στο μείγμα για φαλάφελ, που μάλλον σας ενδιαφέρει περισσότερο. Απλά, ανακατεύεις με νερό, πλάθεις και τηγανίζεις. Μπορεί να το βρείτε και σε σουπερμάρκετ, αλλά πουθενά δεν στοιχίζει 1€ το κουτί, όπως εδώ. 
Στην Ευριπίδου, στα γνωστά για… άγνωστα

Χιλιοπερπατημένη η Ευριπίδου, αλλά δεν τη βαριέσαι ποτέ.Και στου Μιράν δεν γίνεται να μην μπεις. Ξεπερνάμε τα σουτζούκια και τους παστουρμάδες και ψάχνουμε για άλλα. Στο ψυγείο του, ανακαλύπτουμε αρμένικες νοστιμιές. Τα μικροσκοπικά χειροποίητα μαντί με μοσχαρίσιο κιμά ψήνονται στο φούρνο, συνοδεύονται με γιαούρτι και είναι πεντανόστιμα. Το ίδιο και τα κεφτεδάκια ιτσλί, έτοιμα για τηγάνισμα.

Ανηφορίζοντας, στο νούμερο 41, η αρμαθιά με τις κατακόκκινες φρέσκες πιπερίτσες σε προσκαλεί μέσα στο μαγικό Elixir, που αναδύει μυρωδιές λάγνας Ανατολής. Ξύλινες συρταρωτές βιτρίνες, βάζα με βότανα, ατμοσφαιρικό ημίφως. Το γνωρίζουμε για τα καλά και σπάνια μπαχαρικά του, αλλά εδώ το μυστικό κρύβεται και στα μείγματα τσαγιών: δοκιμάστε το Τσάι του Χαμάμ, ένα μείγμα μαύρου τσαγιού με μπαχαρικά και άνθη και ταξιδέψτε μαζί του. Υπάρχουν και άλλα. Τα κλασικά μείγματα μπαχαρικών είναι σωστά εδώ. Αν αγαπάτε τα πολύ καυτερά, ζητήστε το berbere, που συνδυάζει κάψα με ανατολίτικα αρώματα.  Κάτι πολύ χρήσιμο που θα  βρείτε εδώ είναι και η πρωτογενής μαγιά για να φτιάχνετε στο σπίτι το δικό σας kefir, πολύ εύκολα και οικονομικά.


Ταξιδέψτε στα αρχοντικά της Ύδρας - Φθινοπωρινά σοκάκια με εξαιρετική αρχιτεκτονική

$
0
0

Mια πρόσκληση από τη Villa Hydrea, που λειτουργεί ως ξενοδοχείο πολυτελείας, γίνεται η αφορμή να κινηθούμε σε ψηλοτάβανα ατμοσφαιρικά σαλόνια και μοναδικές βεράντες, να επισκεφτούμε κι άλλα αρχοντικά εποχής, ν’ αφουγκραστούμε για λίγο την ιστορία τους.

Η Villa Hydrea στεγάζεται στο ιστορικό αρχοντικό Φραγκίσκου Βούλγαρη, ένα από τα σημαντικά αρχοντικά του 1800, της ίδιας περιόδου, όπως και τα αρχοντικά των ιστορικών οικογενειών Κουντουριώτη, Μιαούλη, Μπουντούρη, Βούλγαρη, Τσαμαδού, Κριεζή, Τομπάζη και Σαχίνη. Τριώροφα και τετραώροφα επιβλητικά και ταυτόχρονα λιτά κτίσματα, ποτισμένα έως τα θεμέλια με ιστορία. Χτίστηκαν στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα, εποχή οικονομικής ευμάρειας για το νησί χάρη στο εμπόριο και στη ναυτιλία, και φέρουν στοιχεία γενοβέζικης αρχιτεκτονικής. Οι πλούσιοι πλοιοκτήτες, έχοντας ταξιδέψει πολύ, θέλησαν «να εισαγάγουν στην Υδρα τα χαρακτηριστικά μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ώστε να ενταχθούν κι εκείνοι στον τρόπο ζωής της δυτικής μεγαλοαστικής κοινωνίας», γράφει ο Γιώργος Προκοπίου στη μελέτη «Η αρχιτεκτονική των αρχοντικών της Υδρας».

Σήμερα κάποια από αυτά ανήκουν σε δημόσιουςφορείς και άλλα σε σημερινούς πλοιοκτήτες, συλλέκτες έργων τέχνης και άλλους εύπορους ιδιοκτήτες που καταφέρνουν να αντεπεξέρχονται στις ανάγκες αναπαλαίωσης και συντήρησής τους. Στις αρχές του καλοκαιριού ο καθηγητής Michael Loudon και περίπου 40 φοιτητές Αρχιτεκτονικής του γνωστού Bauhaus University της Βαϊμάρης ήρθαν για να τα μελετήσουν.

Η Villa Hydrea είναι αυτή με τα περισσότερα ανατολίτικα στοιχεία, όπως τα ξυλόγλυπτα ταβάνια σε ρυθμό οθωμανικού ροκοκό. Ξεχωρίζουν, επίσης, η μαρμάρινη κρήνη στην αίθουσα χορού με το πατάρι για τους μουσικούς και οι ελαιογραφίες ναυτικών θεμάτων. Την πλαισιώνουν μεγάλα παράθυρα που βλέπουν όλο το λιμάνι, όπως και όμορφες βεράντες. Οι πλάκες του δαπέδου αριθμήθηκαν μία-μία, αφαιρέθηκαν για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες και επανατοποθετήθηκαν προσεκτικά. Αριστα αναπαλαιωμένο, με λίγες αλλαγές στην επίπλωση, το αρχοντικό μπορεί εύκολα να απογειωθεί σαν ένα από τα πιο ξεχωριστά ιστορικά ξενοδοχεία της χώρας. Ομορφες είναι οι σύγχρονες λειτουργικές επεμβάσεις στα μπάνια, σε ενδιαφέροντα διάλογο με τα ξύλινα παράθυρα, τα παλιά δάπεδα και τις μουσάντρες.

Δίπλα ακριβώς στέκει το πιο ιταλικό σε ύφος αρχοντικό του νησιού,εκείνο που έχτισαν ο Μανώλης Τομπάζης και η σύζυγός του Ξανθή Σαχίνη και που τη δεκαετία του 1930 αγοράστηκε από τη Σχολή Καλών Τεχνών. Σήμερα τα δωμάτιά του λειτουργούν ως ξενώνες για εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες που έρχονται να παλέψουν με τα χρώματα και τους μαγικούς όγκους της Υδρας. Οι σκεπές και οι ξύλινες πόρτες στο εσωτερικό είναι καινούργιες και το σαλόνι του επάνω ορόφου με τις μαλτεζόπετρες στο δάπεδο θεωρείται το πιο αυθεντικό του δωμάτιο. Στο ταβάνι έχουν διασωθεί οι τέσσερις γωνίες και ο κεντρικός ρόδακας. Οι σκεπαστές του λότζιες είναι μοναδικές.

Ακριβώς απέναντι σε αυτά τα δύο βρίσκεται το Αρχοντικό Λαζάρου Τσαμαδού, η σημερινή Σχολή Εμποροπλοιάρχων, που κρατά-ει ζωντανή τη ναυτική παράδοση της Υδρας. Πίσω τους, πάνω στο λόφο με οχυρωματικό χαρακτήρα και καταπληκτική θέα, στέκει το αρχοντικό που έχτισε ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ένας από τους μεγαλύτερους πλοιοκτήτες της Υδρας και ενεργός πολιτικός κατά την Επανάσταση, το οποίο αργότερα κληρονόμησε ο εγγονός του Παύλος Κουντουριώτης, ναύαρχος κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Καθένα από τα παράθυρά του, αν ανοίξει, καδράρει τέλεια το τοπίο, σαν έργο τέχνης που άλλοτε απεικονίζει τη θάλασσα και άλλοτε τον γραφικό οικισμό. Σήμερα, ωστόσο, ανήκει στην 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και παραμένει ερμητικά κλειστό.

Αντίθετα, η ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτηεκπληρώνει στο έπαρκο το ρόλο της ως μουσείου και εμείς παίρνουμε εκείνο το εσωτερικό δρομάκι για να φτάσουμε έως εκεί. Χτισμένο σε σχήμα Π, βαμμένο με φυσική ώχρα και επιπλωμένο με τον «καλό οντά» στα βορειοανατολικά, μας επιδεικνύει το δωμάτιο όπου περνούσε τον περισσότερο χρόνο του ο Λάζαρος Κουντουριώτης και άλλα ενδιαφέροντα δωμάτια, όπως το εικονοστάσι δίπλα στην είσοδο κι εκείνο για το κάπνισμα του ναργιλέ.

Είναι κι άλλα τα παλιά αρχοντικά, όπως εκείνα των Κριεζήδων, του Μπουντούρη και κάποιων ακόμη ιστορικών προσώπων που μετατρέποντας τα εμπορικά καράβια τους σε πολεμικά έχασαν μεγάλες περιουσίες και ταύτισαν το όνομά τους με την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Οι κάτοικοι του νησιού (το οποίο μέχρι τότε χαρακτήριζαν οι ασβεστωμένες ταράτσες) γρήγορα αντέγραψαν τις τετράρριχτες σκεπές των μεγάλων αυτών σπιτιών κι έτσι η Χώρα πήρε τη γνωστή ομοιόμορφη εικόνα της.

«Αν αρχίσεις να παρατηρείς τις λεπτομέρειες,η Υδρα είναι ανεξάντλητη», λέει ο εικαστικός Δημήτρης Αντωνίτσης καθώς μπαίνουμε σ’ ένα από τα παλιά αρχοντικά των Κριεζήδων, μικρότερο σε κλίμακα αλλά πολύ ξεχωριστό για το σεβασμό με τον οποίο το έχει προσεγγίσει ο σημαντικός Αμερικανός καλλιτέχνης Brice Marden (σημερινός ιδιοκτήτης του). Τα τραβηχτά γύψινα γύρω από πόρτες και παράθυρα, τα δάπεδα με τα οχτάγωνα κεραμικά πλακάκια, οι ξύλινες μουσάντρες, ακόμη και το χειροποίητο πορτάκι στο παλιό κοτέτσι έχουν συντηρηθεί με συγκινητική σχεδόν επιμέλεια.

 Οσο καλύτερα τη γνωρίζεις και εξοικειώνεσαι μαζί της, πραγματικά δεν τη χορταίνεις την Υδρα. Συνώνυμη της αρχοντιάς και της απλότητας, έχει τον τρόπο της να σε κερδίζει. Την απολαμβάνεις μάλιστα από παντού, ακόμη και μέσα από τη θάλασσα, ρίχνοντας για παράδειγμα μια φθινοπωρινή βουτιά από τη Σπηλιά. Ιδανική εποχή το φθινόπωρο για βόλτες στα σοκάκια της, χωρίς πολλή ζέστη για να σε κουράζει και κόσμο τόσο ώστε να μην «πνίγει» την εικόνα. Είναι η εποχή που η Υδρα αναδεικνύει πιο καθαρά τον αυθεντικά νησιώτικο χαρακτήρα της, ενώ πολλά ακόμα καταλύματα, ταβερνάκια και εστιατόρια λειτουργούν με καλύτερες τιμές και περισσότερη φροντίδα.

Πως πάμε

Ακτοπλοϊκώς από τον Πειραιά εκτελεί καθημερινά αρκετά δρομολόγια με flying dolphins και flying cats η εταιρεία Hellenic Seaways (T/210-41.99.000 www.hellenicseaways.gr).
Οδικώς μέχρι το Μετόχι Αργολίδας και από εκεί μόλις σε 12 λεπτά με τα μικρά σκάφη Freedom I και ΙΙ, που εκτελούν συχνά δρομολόγια, ή με κάποιο θαλάσσιο ταξί.

Διαμονή

Villa Hydrea (T/22980-53.420, 6972-868.161, www.hydrea.gr).Αψογα αναπαλαιωμένο, ένα από τα πιο ιστορικά και σημαντικά αρχιτεκτονικά κτίρια της Υδρας λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο με μόλις 8 δωμάτια, σαλόνια και άλλους ενδιαφέροντες χώρους. Διατίθεται επίσης για φωτογραφίσεις, γάμους και λοιπά events. Για αναλυτική ενημέρωση σχετικά με τις παροχές, για κρατήσεις και τιμές μιλήστε με την υπεύθυνη επικοινωνίας, Κατερίνα Νικολαΐδου.
Bratsera (Τ/22980-53.971, www.bratserahotel.com). Μια πολύ ιδιαίτερη αισθητικά πρόταση στο χώρο όπου κάποτε λειτουργούσε υδραίικο σφουγγαράδικο και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Ησυχη εσωτερική αυλή με πισίνα και διαφορετικοί τύποι δωματίων γύρω της. Τακτικές εκθέσεις τέχνης, Internet, αίθουσα συνεδρίων, πλούσιο ελληνικό πρωινό κaι ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του νησιού. Ανοιχτά έως 23 Οκτωβρίου (160 - 290 ευρώ, ανάλογα με την εποχή και τον τύπο δωματίου).
Hydra Hotel (T/22980-53.420, 6972-868.161, www.hydra-hotel.gr). Σύγχρονη, λιτή αισθητική και η γνωστή άνεση της Cocomat σε ανακαινισμένο αρχοντικό. Ξεχωρίζουν τα δωμάτια με θέα στον οικισμό και στο λιμάνι της Υδρας. Ανοιχτά όλο το χρόνο (150 έως 200 ευρώ με πρωινό).
Miranda (T/22980-52.230, 22980-53.953, www.mirandahotel.gr). Μικρή μονάδα με χαρακτήρα. Ξυλόγλυπτη υποδοχή, ζωγραφιστά ταβάνια, κλασική επίπλωση, έργα τέχνης και μια εσωτερική αυλή με ενδογενή φυτά. Μικρή γκαλερί με εναλλασσόμενες εκθέσεις, ασύρματο Internet, πρωινό. Ανοιχτά έως 31 Οκτωβρίου. Πολύ καλή αναλογία ποιότητας - τιμής (80 - 120 ευρώ το δίκλινο).
Cotommatae (T/22980-53.873, www.cotommatae.gr). Κλασική διακόσμηση και σύγχρονες πινελιές στα δωμάτια σε αρχοντικό της οικογένειας Κοτομμάτη. Ανοιχτά μέχρι τέλος Νοεμβρίου (100 - 260 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο δωματίου και την εποχή).
Orloff (Τ/22980-52.564, 52.495, www.orloff.gr). Μπουτίκ ξενοδοχείο με παλιό υδραίικο ύφος στους περισσότερους χώρους. Ελληνικό πρωινό με τοπικά προϊόντα, σπιτικές πίτες κ.λπ. Ανοιχτά έως τέλος Οκτωβρίου (134 ευρώ το απλό δωμάτιο και 250 ευρώ η σουίτα σε περίοδο αιχμής).
Hydra Icons (T/22984-00.010, 6977-246.275, www.hydraicons.gr). Σύγχρονη ανάλαφρη αισθητική με ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Υδρα της δεκαετίας του ‘60 σε έναν ξενώνα που λειτουργεί 4 χρόνια και παραμένει ανοιχτός όλο το χρόνο (50 - 75 ευρώ χωρίς πρωινό).
Πιτυούσσα (Τ/22980-52.810, 6977-246.275, www.piteoussa.com). Μικρός, όμορφα ανακαινισμένος ξενώνας και μια οικονομική για τα δεδομένα της Υδρας επιλογή (50 - 60 ευρώ το δίκλινο χωρίς πρωινό έως τα τέλη Οκτωβρίου).

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

Φαγητό

Δύο πολύ καλά, φινετσάτα και ήσυχα εστιατόρια στα σοκάκια της Υδραςείναι το Bratsera (T/22980- 53.971), με μεσογειακή σύγχρονη κουζίνα στην εσωτερική αυλή του ομώνυμου ξενοδοχείου, και το ιταλικό Il Casta (T/22980-52.967, 6989-278.503) του Fabrizzio Carola με αυθεντικά ιταλικά πιάτα.
Ο Ομιλος (Τ/22980-53.800) ξεχωρίζει πάντα για το μπαλκονάκι του πάνω στη θάλασσα και προτείνει μιλφέιγ μελιτζάνας, ριζότο και πολλά ακόμη πιάτα. Ολα θα είναι ανοιχτά μέχρι τέλος Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου.
Η Υδρα έχει επίσης πολλά εστιατόρια και ταβερνάκια με μαγειρευτά, πιάτα της ώρας και φιλική ατμόσφαιρα που λειτουργούν σχεδόν όλο το χρόνο. Κάποια που μας αρέσουν είναι η Aννίτα (Τ/22980-54.153) στην πλατεία Βότση κοντά στο λιμάνι, ο Ζέφυρος (Τ/22980-52.008), αγαπημένο στέκι των ντόπιων, κεντρικά στο λιμάνι, με λίγα και διαφορετικά κάθε μέρα πιάτα, και φυσικά το Γειτονικό (Τ/22980-53.615), γνωστό και ως ταβέρνα της Χριστίνας, με νόστιμα μαγειρευτά, ταράτσα ιδανική για το βράδυ και δυο-τρία τραπεζάκια στο σοκάκι για όλη την ημέρα, που ευχόμαστε να ανοίξει πάλι σύντομα. Δοκιμάστε επίσης τα ταβερνάκια Μαρίνα (T/22980-52.496, 6944-880.880) στον Βλυχό και Χριστίνα (T/22980-53.516) στο Καμίνι. Η ψαροταβέρνα Κονδυλένια (Τ/22980-53.520, 6972-814.078) στο Καμίνι εγγυάται φρέσκο ψάρι.
Νέες αφίξειςγια την Υδρα αποτελούν το ιταλικό Gatto Nero (T/22980-54.024, 6977-345.522), ακριβώς απέναντί του το Mama (Τ/22980-53.775), που θα είναι ανοιχτό όλο το χρόνο με ethnic street food, και το Cool Mule (T/22980-52.100, www.thecoolmule.com) στο λιμάνι για παγωτό.

* ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ (Τ/22980-52.421) Ανήκει στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος και εκθέτει αυθεντικά έπιπλα και άλλα κειμήλια της ιστορικής οικογένειας. Απολαύστε τη θέα από τις βεράντες του, όπως και τους πίνακες του Περικλή Βυζαντίου στον τελευταίο όροφο.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

Φθινοπωρινή εξόρμηση στη γοητευτική πόλη της Κρήτης, τα Χανιά!

$
0
0

Στην περίπτωση της Κρήτης, βέβαια, το νησί είναι πολύ μεγάλο για να χαρακτηριστεί... απλώς νησί και τα Χανιά εν προκειμένω είναι ιδιαίτερα ελκυστική πόλη για να μη θέλεις να την απολαύσεις μία από τις καλύτερες εποχές της.

Εξηγούμαι: Τα πλήθη Ελλήνων και ξένων τουριστών του Αυγούστου,ακόμη και του Σεπτεμβρίου (ο τελευταίος είναι παραδοσιακά πολύ καλός μήνας για τους Χανιώτες), είναι πια παρελθόν, ο καιρός είναι πάντοτε ήπιος -μέχρι και η βροχή είναι γλυκιά εδώ πέρα-, η πόλη κρατάει τη ζωντάνια του καλοκαιριού, έστω και ελαφρώς αποκαμωμένη από τις χιλιάδες εργατοώρες που ξοδεύτηκαν αφειδώς για την εξυπηρέτηση των αμέτρητων επισκεπτών, η θάλασσα είναι ζεστή και τα βουνά γεμάτα πεζοπόρους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης που συρρέουν στην άγρια ορεινή φύση για να την περπατήσουν και να την απολαύσουν τον καταλληλότερο μήνα για το εν λόγω σπορ.

Ας μείνουμε όμως στην πόλη·που ενώ δεν χάνει ούτε χιλιοστό από τη γοητεία της όσα χρόνια κι αν περάσουν, έχει συγχρόνως μια ζωηράδα που συναρπάζει. Κι έχει πολλούς νέους που επέστρεψαν, πολλούς ξένους που ήρθαν και έμειναν, πολλές φιλίες που εξελίχθηκαν σε κοινά επιχειρηματικά εγχειρήματα, καλόγουστα μαγαζιά, παλιά και νέα, μοναδικά προϊόντα, φαγητά, μουσικές και πάνω απ’ όλα ωραίους ανθρώπους.  

Η βόλτα στην πόλη είναι σταθερά μεγάλη και πάντα η ίδια. Ξεκινάει από το Παλιό Λιμάνι και πηγαίνει τη μία δυτικά προς το φρούριο του Φιρκά και ακόμα πιο πέρα και την άλλη ανατολικά· περνάει από τα Νεώρια για να φτάσει (αν δεν έχει καμιά ξαφνική κακοκαιρία) έως τον Φάρο - σήμα κατατεθέν των Χανίων. Κι έπειτα συνεχίζει μέσα στα δαιδαλώδη στενά. Αλλα πολυσύχναστα, τουριστικά, με μικρά μαγαζιά και μπουτίκ ξενοδοχεία να μπερδεύονται με τα σπίτια, και άλλα με μπουγάδες απλωμένες στα χαμηλά, πλαστικές καρέκλες στις εξώπορτες, περιποιημένες γλάστρες, παιδάκια που παίζουν, γάτες που αράζουν.

Ολοι πέρασαν από εδώ και όλοι άφησαν το κατιτίς τους: από τους Βυζαντινούς έως τους Ενετούς και τους Οθωμανούς, κάθε γειτονιά έχει στοιχεία από το παρελθόν της, αλλά συγχρόνως και ένα ολοζώντανο δημιουργικό παρόν. Τα παραδείγματα είναι πολλά και οι σελίδες μας λίγες για να αναφέρουμε όλα όσα γίνονται στα Χανιά ολοχρονίς. «Αν έχεις όρεξη, υπάρχει καθημερινά κάτι “πολιτιστικό” να κάνεις», μας λέει πάνω στην κουβέντα ο κ. Μιχάλης Αεράκης, διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης που εδρεύει στα Χανιά και μακροβιότερος διευθυντής περιφερειακού θεάτρου στην Ελλάδα. «Στο παρελθόν, ξεκινούσαν πάντοτε από εδώ τις περιοδείες τους οι διάφοροι θίασοι. Αν κατάφερναν να κερδίσουν τους Χανιώτες, ήξεραν ότι η παράστασή τους θα πάει καλά».

Προτάσεις για όλους

Ενα Σαββατοκύριακο στα Χανιά μπορεί να περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα και οπωσδήποτε πολύ φαγητό και -καθώς τριγυρίζουμε πεζή- κάμποσο ποτό. Εχει οπωσδήποτε χανιώτικη μπουγάτσα στον Ιορδάνη (iordanis.gr), λουκουμάδες στον Κρόνο (Σκαλίδη 54), τοπικό αναψυκτικό στο ιστορικό καφέ του Κήπου, χάζι και στη Δημοτική Αγορά και ίσως μια στάση για μεσημεριανό (ενίοτε μετά μουσικής) στου Πισσά, εκτός και αν προτιμάτε το πιο μοντέρνο περιβάλλον -και τα νόστιμα μαγειρευτά ασφαλώς- της Κουζίνας ΕΠΕ (Δασκαλογιάννη 25), που μένει ανοιχτή μέχρι νωρίς το απόγευμα. Κλασική αξία για φαγητό στα Χανιά είναι σε κάθε περίπτωση ο Χρυσόστομος (Δευκαλίωνος και Ικάρων), Σφακιανός ο ίδιος και γνωστός για την καλή κουζίνα της ορεινής Κρήτης που σερβίρει (φανταστικό τσιγαριαστό), αλλά και για το ζυμωτό ψωμί του, ενώ πιο δημιουργικά πιάτα στο λιμάνι θα δοκιμάσετε στις Γλωσσίτσες και στο Καρνάγιο και πιο μέσα, στη Χατζημιχάλη Νταλιάνη, στο Μεσογειακό. Η Νταλιάνη, κοντά στην πλατανοσκέπαστη Σπλάντζια (σημερινή Πλατεία 1821, όπου θα καθίσετε για μεζεδάκια στο καφενείο του Μπούρμπου και για ποτό και καλές μουσικές στο Κλειδί) είναι ο πιο πολυσυζητημένος δρόμος της πόλης τα τελευταία χρόνια. Μπαρ, καφέ, εστιατόρια αλλά και ωραία καταστήματα με αξεσουάρ και ρούχα (αναζητήστε τις φανταστικές «αιχμηρές» clutch τσάντες της Τζωρτζίνας Σκαλίδη - georginaskalidi.com, τα κοσμήματα του Σήφη Σταυρουλάκη και τα ιδιαίτερα φορέματα της φίρμας «roundabout») θα βρείτε τόσο εδώ όσο και στους παρακείμενους δρόμους της περιοχής - η οδός Ποττιέ και τα Μαχαιράδικα συγκεντρώνουν την περισσότερη κίνηση τελευταία, έχοντας κλέψει αρκετή από τη δόξα του στενού των Δυο Λουξ και του Ιπποπόταμου ή του Κουμ Καπί, που ήταν must παλαιότερα. Ετσι είναι αυτά όμως, ο κόσμος μετακινείται, τα μαγαζιά ανοίγουν (ένα από αυτά το φετινό Soul Kitchen με το πολύ «δυνατό» μπέργκερ), κλείνουν, αλλάζουν χέρια και κοινό. Υπάρχουν όμως πάντοτε και οι σταθερές αξίες, όπως ο Ασωτος Υιός για τσικουδιές και συναναστροφή με ντόπιους στο Κουμ Καπί, το Bororo (Σαρπηδόνος 2) για τα κοκτέιλ του ή το Fagotto (Αγγέλου 16) για τις τζαζ μουσικές του. Και επίσης η Συναγωγή (Κονδυλάκη) και το Μοναστήρι του Καρόλου και η Μινιατούρα (που είναι after) στην Νταλιάνη ή η πιο ροκ Ελλη, που κρατάει μέχρι πολύ αργά στο Λιμάνι.

Εχει όμως και τέχνη και γνώση η βόλτα στα Χανιά. Εχει επίσκεψη στη Δημοτική Πινακοθήκη (www.pinakothiki-chania.gr), στο Αρχαιολογικό Μουσείο (Χάληδων 30) με τον ωραίο κήπο και το παρακείμενο ολοκαίνουργιο καφέ-μπαρ εστιατόριο Bohème (που ήταν το φετινό talk of the town), αλλά και μια βόλτα στη Χαλέπα, όπου άνοιξε ξανά ανανεωμένο το Σπίτι-Μουσείο του Ελευθέριου Βενιζέλου (www.venizelos-foundation.gr).

Εχει τέλος και σουβλάκι με γιαούρτι στην περίφημη Οαση (που ανοίγει μόνο μέχρι το μεσημέρι - οδ. Βολουδάκηδων) και επιδόρπιο στο σχετικά καινούργιο εξαιρετικό ζαχαροπλαστείο Σκέτη Γλύκα. Αναζητήστε το στο μικρό στενάκι που ακούει στο όνομα Εισοδίων κοντά στο λιμάνι και κλείστε την περιήγηση στα Χανιά με την ωραιότερη πάβλοβα της Κρήτης!

tip: Δεν είναι μόνο όλα όσα συμβαίνουν στην πόλη που την καθιστούν ιδανικό προορισμόγια ένα weekend όλο το χρόνο είναι και οι πολύ καλές ξενοδοχειακές υποδομές της, όπως τα πλήρως ανακαινισμένα ξενοδοχεία Kriti Hotel (www.kriti-hotel.gr) και Samaria (www.samariahotel.gr), η «νέα εποχή» των οποίων εκπλήσσει ευχάριστα κάθε επισκέπτη.

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

Απόδραση στο Γαλαξίδι - Διαθέτει έντονο θαλασσινό ταμπεραμέντο!

$
0
0

Τόσο πολλά ακρόπρωρα ίσως να μην υπάρχουν πουθενά αλλού. Πάνε χρόνια που τα καράβια μαϊνάρισαν τα πανιά τους, αλλά οι κυράδες τους με τα περίτεχνα φορέματα συνεχίζουν να ατενίζουν ίσια μπροστά τη θάλασσα, όπως και ολόκληρη η πάλαι ποτέ ναυτική πολιτεία. Κοιτάζει τη θάλασσα του Κρισσαϊκού κόλπου και ονειρεύεται. Γι'αυτό το μουσείο είναι συναρπαστικό, γιατί κάνει και τον περιηγητή να ονειρεύεται.

Ναυτικές μνήμες

Πάντα πηγαινοέρχονταν καράβια σε αυτά τα νερά. Πιο παλιά πήγαιναν στο βάθος του κόλπου, στο λιμάνι της Κίρρας, το επίνειο των Δελφών, για να αποβιβάσουν προσκυνητές που έπαιρναν σιωπηλοί το μονοπάτι για τον ομφαλό της Γης, το ιερό και το μαντείο του Απόλλωνα. Μετά ήλθαν τα ιστιοφόρα τα εμπορικά με τα πλούτη που συμβολίζει το κέρας της Αμάλθειας που κρατά στο ένα χέρι το ακρόπρωρο με το εντυπωσιακό φόρεμά του και το σηκωμένο δεύτερο χέρι του. Και όλα αυτά στη σκιά των χιονοσκέπαστων, ακόμη και τώρα την άνοιξη, κορυφών του Παρνασσού.  Αυτή, όμως, είναι και η ιδιαίτερη γοητεία και ο πλούτος του Γαλαξιδιού. Οι μνήμες της παλιάς ναυτικής πολιτείας στην αγκαλιά των ψηλών βουνών.

Οι αναμνήσεις του παλαιού πλούτου είναι πανταχού παρούσες. Χωρίς αυτόν τον πλούτο πώς θα μπορούσε να γίνει το υπέροχο, ολόγλυφο τέμπλο της εκκλησίας του αγίου των ναυτικών, του Αγίου Νικολάου; Μέρες επί ημερών των ναυτικών με το τιμόνι και το κανοκιάλι στο χέρι, μέρες επί ημερών των μαστόρων με το σκαρπέλο στο δικό τους χέρι, για να γίνει αυτό το επιβλητικό τέχνεργο, γλυφή τη γλυφή, φύλλο το φύλλο, μορφή τη μορφή. Είναι πραγματικό αριστούργημα μοναδικής τέχνης.

Αρχοντική αύρα

Και μετά είναι τα αρχοντικά, η πραγματική αρχοντιά της πολιτείας. Αυτή που διαχέεται στα δωμάτιά τους, κυρίως στον επάνω όροφο, στην αβέρτα σάλα που άπλωναν τον χειμώνα τα πανιά των καραβιών για να τα επιδιορθώσουν και να ανοίξουν την άνοιξη για νέα ταξίδια σαν ολόλευκα φτερά γλάρου. Την αισθάνεσαι μόλις περάσεις το κατώφλι της τόσο φιλόξενης και ανοιχτόκαρδης κυρίας Στέλλας Σεντούκα, κυριευμένος από τις ρομαντικές πινελιές και τα χρώματα του αρχοντικού της. Μπουκέτα φρέσκα λουλούδια, φρουτιέρες, φίνα σερβίτσια του τσαγιού, καράφες με σπιτικά λικέρ, καπέλα που θυμίζουν καλοκαίρι, χρώματα της άνοιξης, η λάμπα της μέσης. Ολα αυτά που «ανθίζουν» και στο διαμέρισμα «Το σπιτάκι», που διατίθεται σε επισκέπτες. Αυτή η ατμόσφαιρα αναπαράγεται και σε άλλα καταλύματα της πολιτείας, όπως τον παραδοσιακό Γανυμήδη (www.ganimede.gr), έναν ξενώνα-αρχοντικό του 19ου αιώνα από την εποχή των καραβιών, που τιμά το όνομα του οινοχόου των αρχαίων θεών.

Η ατμόσφαιρα του Γαλαξιδιού βγαίνει στο πλατύσκαλο των αρχοντικώνκαι αρχίζει να σεργιανάει στα καντούνια που συγκλίνουν προς το μακρόσυρτο οβάλ λιμανάκι. Εκεί περπατά μπροστά στο απίθανο σκηνικό των προσόψεων και περνά απέναντι μεταξύ θάλασσας και άλσους μέχρι το μνημείο του αποχαιρετισμού και της προσμονής των ναυτικών. Η οικειότητα με τη θάλασσα έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα του σκηνικού, τις νεοκλασικές σιλουέτες των αρχοντικών και τα δεμένα, μικρά πλέον, σκάφη στην προκυμαία. Και όλα αυτά, βέβαια, έχουν τη γεύση τους. Από τα χέρια της κλασικής Μαρίτσας, ψαρόσουπα με μπακαλιάρο, ψητή τσιπούρα, χταποδάκι με σαλάτα, λιαστή ντομάτα και μπαλσάμικο, μύδια ντόπια αχνιστά με λεμόνι, φάβα με κάππαρη και κρεμμυδάκι, μελιτζανοσαλάτα με καρύδι και άλλα καλά της στεριάς και της θάλασσας που τόσο όμορφα συνδυάζονται εδώ στο Γαλαξίδι.  

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Ταξίδι στο βασίλειο του κρασιού: Πάμε στη Δράμα και στον αμπελότοπο με τα 9 οινοποιεία

$
0
0

Είναι ξημέρωμα,το τοπίο από ροδοκόκκινο γίνεται ροζέ, ύστερα  πορτοκαλί, μετά κίτρινο και τέλος πρασινίζει, ώσπου το μάτι δεν χορταίνει αμπελώνες. Περιποιημένος αμπελότοπος, συγυρισμένος, υγιής, χαρισματικός, στεφανωμένος από τα όρη Μενοίκιο, Φαλακρό, Ροδόπη και Παγγαίο. Και, φυσικά, με αμπελοοινική ιστορία που χάνεται στα βάθη του χρόνου και εξηγεί την παρουσία μερικών από τα πιο σημαντικά οινοποιεία της χώρας στη Δράμα. Χτισμένα πάνω στο μάρμαρο, που εξάγεται άφθονο από τούτη τη γη, και σχεδόν δίπλα-δίπλα το ένα με το άλλο. Τα σπουδαία κρασιά που παράγονται σχεδόν δύο δεκαετίες στη Δράμα εδραιώθηκαν εν Ελλάδι και πολύ σύντομα κατάφεραν να εξάγονται σε μεγάλα ποσοστά της παραγωγής τους.  

Ποικιλίες - πολίτες του κόσμου

Υπόγεια ποτάμια, παρθένα δάση, υπέροχοι λιμναίοι σχηματισμοί, μεσογειακό κλίμα, εύκρατο και ξηρό, συνθέτουν ένα έδαφος απολύτως ευνοϊκό για την καλλιέργεια διεθνών ποικιλιών, όπως οι διάσημες Cabernet, Merlot, Sauvignon, Chardonnay, αλλά και οι Semillon, Syrah, Cabernet Franc, Grenache Rouge, Ugni Blanc και άλλες λιγότερο γνωστές. Ανάμεσα στους απέραντους αμπελώνες της περιοχής θα συναντήσουμε ελάχιστα κλήματα με ελληνική ιθαγένεια, με κυριότερη εξαίρεση το κυκλαδίτικο Ασύρτικο, που φαίνεται να βρήκε στη Δράμα τη δεύτερη πατρίδα του. Πολλοί παρομοιάζουν τη Δράμα με το Marlborough, τη Μέκκα των κρασιών της Νέας Ζηλανδίας. Ο λόγος; Τα εντυπωσιακά αρωματικά λευκά και τα πλούσια, υψηλόβαθμα ερυθρά κρασιά που παράγονται και στις δύο περιοχές και έχουν γίνει εξαιρετικά δημοφιλή τις τελευταίες δεκαετίες.

Κτήμα Παυλίδη

Ξεκινήστε τη διαδρομή σας από το πιο μινιμαλιστικό οινοποιείο της περιοχής, πριν σας θαμπώσουν τα περίπλοκα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα της συνέχειας. Θαυμάστε την αυστηρή κάβα του, που κοσμείται από μοντέρνα έργα τέχνης, και αναπνεύστε βαθιά την καθαρή ευωδιά του ξύλου που αναδίδουν τα κελάρια του. Η λιτότητα και η διακριτικότητα ως προς το «περιτύλιγμα», που έχει επιλέξει ο οινοποιός Χριστόφορος Παυλίδης, καθρεπτίζονται και στα εκλεπτυσμένα κρασιά του κτήματος. Αλλωστε, το εν λόγω οινοποιείο θεωρείται κλασική αξία της Δράμας ή μάλλον ολόκληρης της Ελλάδας, μια και παράγει σταθερά ποιοτικούς οίνους με ευδιάκριτο χαρακτήρα. Οι αμπελώνες, άνω των 600 στρεμμάτων, βρίσκονται στα Κοκκινόγεια και στην Περιχώρα και προμηθεύουν με εκλεκτό σταφύλι το οινοποιείο, όπου με την επιμέλεια του οινολόγου Παναγιώτη Κυριακίδη παράγονται οι σειρές Thema και Emphasis. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το στιβαρό Ασύρτικο, που έχει αρκετές διαφορές από τη σαντορινιά εκδοχή του, και σταθείτε στο ροζέ του κτήματος, που παράγεται από τη σπανιόλικη ποικιλία Tempranillo, ελάχιστα καλλιεργημένη στην Ελλάδα.     

Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη

Στην περιοχή της Αδριανής, ο Κώστας Λαζαρίδης έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο οινοποιείο που αγγίζει τα 13.000 τ.μ., ενώ ο αμπελώνας του ξεπερνά τα 1.800 στρέμματα. Αλλο ένα φιλότεχνο οινοποιείο, όπου ακόμη και κάποιες από τις ετικέτες του κοσμούνται από έργα τέχνης. Εδώ θα χορτάσετε εικόνες και εμπειρία: υπερσύγχρονος οινοποιητικός εξοπλισμός, αποστακτήριο, εντυπωσιακές υπόγειες κάβες παλαίωσης και φροντισμένοι χώροι γευσιγνωσίας. Αν και η παραγωγή του οινοποιείου είναι μεγάλη (περί τις 700.000 φιάλες ετησίως και στα δύο οινοποιεία, της Δράμας και του Καπανδριτίου, εκ των οποίων το 50% εξάγεται), στη διάρκεια των δύο δεκαετιών ζωής του έχει καταφέρει να κρατήσει τα κρασιά του σε υψηλό ποιοτικό επίπεδο. Ο οινοποιός Κώστας Λαζαρίδης έχει επενδύσει σε συνεργασίες με σπουδαία ονόματα στον κόσμο του κρασιού: συμβουλευτικό ρόλο σε σχέση με τα ερυθρά κρασιά έχει ο «ιπτάμενος οινολόγος» Michel Rolland, ο Florent Dumeau για τα λευκά κρασιά, ενώ κεντρικός οινολόγος παραγωγής στη Δράμα είναι ο Γιάννης Οξυζίδης.

Οταν έρθει η ώρα της γευστικής δοκιμής μεταξύ των οίνων της σειράς Αμέθυστος και Πύργος Ιουλία, που παράγονται στο οινοποιείο της Δράμας, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τις κορυφαίες ετικέτες Château Julia Merlot και Cava Amethystos, όπως και την καινούργια τριλογία Domaine Costa Lazaridi. Επίσης, εκτός από εξαιρετικό τσίπουρο, ένα άριστο ούζο και μια σειρά με κορυφαία αποστάγματα σταφυλής, στο κτήμα παράγεται το εκλεκτό παλαιωμένο απόσταγμα Cigar από σταφύλια Sauvignon Blanc. Η γκάμα του οινοποιείου συμπληρώνεται από μια σειρά με 6 εκλεκτά βοτανικά ξίδια, διαφορετικών ετών παλαίωσης, εκ των οποίων το ωριμότερο είναι το Gold Seal, 8ετούς παλαίωσης.
 

Château Nico Lazaridi

Ενα ιδιαίτερο κάστρο εναρμονισμένο με το τοπικό στοιχείο και τοποθετημένο στην καρδιά του κεντρικού αμπελώνα θα δείτε να προβάλλει διασχίζοντας τη μεγάλη και εντυπωσιακή αλέα. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του οινοποιείου, έργο του Δραμινού αρχιτέκτονα Γιάννη Ματσίνη, δίνει την εντύπωση «ουράς χελιδονιού». Η ιστορία αυτού του κτήματος ξεκινάει στις αρχές του ’80, όταν ο Νίκος Λαζαρίδης αποφάσισε να επενδύσει σε ένα σύγχρονο και άρτιο οινοποιείο και σε έναν αμπελώνα που, ως είθισται στην περιοχή, περιλαμβάνει τις γνωστές διεθνείς ποικιλίες σε μια έκταση που σήμερα αγγίζει τα 650 στρέμματα (περιοχές Πηγάδια, Αγορά και Αδριανή). Παράλληλα, ωστόσο, πειραματίζεται και με λιγότερο γνωστές ποικιλίες, όπως το Greco di Tufo, το Aglianico και το Grecanico.

Πριν από την καθιερωμένη γευσιγνωσία αξίζει οπωσδήποτε μια περιήγηση στους χώρους του οινοποιείου και μια επίσκεψη στην πινακοθήκη «Μαγικό Βουνό», όπου εκτίθενται έξοχα μοντέρνα έργα τέχνης, που αποτελούν εικαστικά θέματα των ετικετών. Η αρκετά μεγάλη σειρά από πολύ ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά κρασιά παράγεται σε περισσότερες από 700.000 φιάλες το χρόνο (από τα δύο οινοποιεία, της Δράμας και της Καβάλας), εκ των οποίων το 20% εξάγεται. Κορωνίδα στην γκάμα τους τα δύο κρασιά της σειράς Perpetuus: ένα λευκό μονοποικιλιακό Semillon και ένα ερυθρό χαρμάνι από Sangiovese και Cabernet. Ολοκληρώστε την εμπειρία δοκιμάζοντας τον Μελισσουργό με τη θαυμάσια ετικέτα του και την ασυνήθιστη για γλυκό κρασί ποικιλιακή επιλογή από Merlot.
 

Κτήμα «Τέχνη Οίνου»

Φτάνοντας στο Μικροχώρι της Δράμας, θα συναντήσετε το αρχιτεκτονικό επιστέγασμα της φιλίας των Γιάννη Καλαϊτζίδη και Γιάννη Παπαδόπουλου. Ο αρχιτέκτονας και ο πολιτικός μηχανικός, αντίστοιχα, συνεταιρίστηκαν πριν από δύο δεκαετίες ενώνοντας τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν το κτήμα «Τέχνη Οίνου». Αξιοζήλευτα αμπελοτόπια σε μια έκταση άνω των 200 στρεμμάτων στο Μικροχώρι, αλλά και στην ημιορεινή Καλή Βρύση, δίνουν την πρώτη ύλη σε ένα οινοποιείο που διαθέτει υπερσύγχρονο εξοπλισμό, άριστο εργαλείο στα χέρια του γιου του Γιάννη Παπαδόπουλου και οινολόγου, Ακη Παπαδόπουλου.

Οσο όμως και αν εντυπωσιάζουν ο εξοπλισμός, οι αμπελώνες και το ίδιο το οινοποιείο, στα μάτια ενός ερασιτέχνη οινόφιλου η απόλυτη εμπειρία είναι τα κελάρια: δαιδαλώδη (διασχίζουν έναν ολόκληρο επαρχιακό δρόμο ενώνοντας υπογείως τα δύο κεντρικά κτίρια), διακοσμημένα με εξαιρετικούς πίνακες και φινετσάτους πολυελαίους που διαχέουν τον απαλό, ατμοσφαιρικό φωτισμό τους στο χώρο με τα αμέτρητα βαρέλια και τη «βιβλιοθήκη» από πλαγιασμένα μπουκάλια. Πρόκειται για το περίφημο «αρχείο οίνων», που περιλαμβάνει όλους τους τρύγους στην ιστορία του οινοποιείου. Η γλυκιά μυρωδιά του κρασιού μπλέκεται με αυτήν των δρύινων βαρελιών και θα σας οδηγήσει στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο των γευστικών δοκιμών. Οι οίνοι του κτήματος ταξινομούνται σε δύο σειρές: Τέχνη Αλυπίας και Ηδυσμα Δρυός, με κύρια διαφοροποίησή τους το πέρασμα ή όχι από βαρέλι. Οίνοι με σταθερή ποιότητα, που βγάζουν ασπροπρόσωπους τους παραγωγούς. Καθίστε και απολαύστε τους έναν προς έναν με την ησυχία σας και αφήστε για το τέλος το καινούργιο τους κρασί, το Pink Bang: ένα απολαυστικό ανοιχτόχρωμο ροζέ.  

Κτήμα Οινογένεσις

Υστερα από μια μακρά διαδρομή ως βασικός οινολόγος άλλων οινοποιείων, ο έμπειρος Μπάκης Τσάλκος δημιούργησε το δικό του κτήμα, το Οινογένεσις, και το 2007 έβγαλε στην αγορά τα πρώτα κρασιά με την επωνυμία Φεγγίτες. Σήμερα, το οινοποιείο του είναι πλήρως εξοπλισμένο, ένα φανταχτερό και συμμετρικό καστρόσπιτο με ευρύχωρο αίθριο όπου μπορεί κανείς να δοκιμάσει τα κρασιά του κτήματος al fresco. Ολοι οι χώροι του οινοποιείου είναι καλαίσθητοι και λειτουργικοί και η ξενάγηση επιβάλλεται.  

Σήμερα το κτήμα Οινογένεσις παράγει περί τις 140.000 φιάλες ετησίως, μοιρασμένες ανάμεσα στη σειρά Φεγγίτες και την premium σειρά Δέκα. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το πολύ ενδιαφέρον κρασί Thyrsus, ένα χαρμάνι Μαλαγουζιάς και Viognier, που φέρει την υπογραφή του φερέλπιδος οινολόγου Αλέξανδρου Τσάλκου, γιου του οινοποιού. Αν είστε λάτρεις των ημίξηρων, απολαύστε και το ροζέ Σκέρτσο.   
 

Κτήμα Μανωλεσάκη

Στο μικρό, σύγχρονα εξοπλισμένο οινοποιείο της οικογένειας του Γιώργου Μανωλεσάκη δίνουν έμφαση στην καλλιέργεια και στις σωστές τεχνικές. Το κτήμα, που ξεκίνησε την πορεία του φυτεύοντας το 1989 τις κλασικές ξένες ποικιλίες, στρέφεται σήμερα, με την καθοδήγηση του Σταύρου Μανωλεσάκη, σε νέες καλλιέργειες ελληνικών ποικιλιών, όπως Μαλαγουζιά, Μοσχάτο Αλεξανδρείας και Αγιωργίτικο. Τα δε κρασιά, που παράγονται με την επιμέλεια της οινολόγου Αγγελικής Αποστολάκη, είναι μεστά, αυστηρά και συμπυκνωμένα. Δεν διαθέτουν την ανάλογη εξωστρέφεια με τα υπόλοιπα κρασιά της Δράμας, πράγμα που σημαίνει πως χρειάζονται το χρόνο τους για να «ξεκλειδώσουν» την προσωπικότητά τους και να αποκαλύψουν τις χάρες τους. Αντιπροσωπευτικό κρασί της φιλοσοφίας αυτού του οινοποιείου, μέσα από την οκταμελή γκάμα τους, είναι το ερυθρό Γέννημα Ψυχής, ενώ πολύ αξιόλογη είναι και η Μαλαγουζιά τους. Εδώ η φιλοξενία είναι προσωπική.
 

Κτήμα Μιχαηλίδη

Ο Ιορδάνης Μιχαηλίδης, αμπελουργός και ιδιοκτήτης του εν λόγω οινοποιείου, προέρχεται από οινοποιητική οικογένεια. Οταν ο ίδιος παρέλαβε τη σκυτάλη το 2004, ξεκίνησε σταδιακά να εξελίσσει τον εξοπλισμό των οικογενειακών εγκαταστάσεων και σήμερα παράγει πλέον 4 ετικέτες σε περιορισμένο αριθμό φιαλών, που δεν ξεπερνούν τις 35.000 ετησίως. Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα οινοποιεία της περιοχής, με τον ιδιόκτητο αμπελώνα τους περίπου στα 100 στρέμματα και με καλλιέργειες χαμηλών στρεμματικών αποδόσεων.

Τα κρασιά τους, που παράγονται με την επιμέλεια της οινολόγου Κατερίνας Καραμπατέα, έχουν στυλ και χαρακτήρα ξεχωριστό, αλλά παράλληλα εκφράζουν τον τόπο και τις ιδιαιτερότητές του. Θα δοκιμάσετε τη σειρά Πύλη, που περιλαμβάνει ένα λευκό, ένα ροζέ και ένα ερυθρό κρασί, όλα τους πολύ αξιόλογα και βασισμένα κυρίως σε διεθνείς ποικιλίες, αλλά και το Κλειδί, μια πολύ ενδιαφέρουσα μονοποικιλιακή οινοποίηση Μαλαγουζιάς. Και αν η τύχη το θέλει και βρεθείτε εκεί την κατάλληλη στιγμή, μπορεί και να δοκιμάσετε ένα ποτήρι από τις βυθισμένες στη θάλασσα της Αττικής φιάλες της ερυθρής Πύλης! Ο οινοποιός τις τοποθέτησε σε μια ακτή κοντά στην Αθήνα, για να μελετήσει τη συμπεριφορά παλαίωσής τους μέσα σε θαλασσινό νερό.   

To «innAthens» είναι το πιο καινούργιο ξενοδοχείο στην καρδιά της Παλιάς Αθήνας

$
0
0

Ένα πανέμορφο διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο, το οποίο κατά το παρελθόν είχε στεγάσει από οικοτροφείο μέχρι γραφεία τραπεζών, μετατράπηκε σε αυτό το μοντέρνο urban hotel, όπου το παλιό συναντιέται με το νέο σε ένα γοητευτικό σύνολο.

Κάθε ένα από τα 22 δωμάτια και σουίτες είναι διαφορετικό, χάρη στις ιδιαίτερες custom made κατασκευές, από τα κρεβάτια μέχρι τα έπιπλα, τις ντουλάπες και τα μπάνια, του γνωστού αρχιτέκτονα και designer Διονύση Σοτοβίκη, ο οποίος έχει επιμεληθεί συνολικά τη διακόσμηση όλων των χώρων του ξενοδοχείου, με κυρίαρχα τα φυσικά υλικά, όπως το σίδερο, το μάρμαρο και το ξύλο.


«Επιθυμία μας είναι η εμπειρία ενός ταξιδιού να ξεκινά από εδώ», μας είπε ο γενικός διευθυντής του ξενοδοχείου, Μάνος Κωνσταντίνου, και ένας από τους τρεις συνιδιοκτήτες, καθώς ολοκληρώναμε την ξενάγηση, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι λευκό παγωμένο κρασί στο γαλήνιο αίθριο, ευγενική χορηγία του... συγκατοίκου της στοάς. 
«innAthens», Σουρή 3 & Φιλελλήνων, Σύνταγμα, 210/3258555

ΠΗΓΗ: athinorama.gr

Ρέθυμνο: Η γοητεία μιας μαγικής πολιτείας - Σε ταξιδεύει στα απίστευτα σοκάκια της &στο υπέροχο Ενετικό λιμάνι της

$
0
0

Ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό μου το «Χρονικό μιας Πολιτείας», το πρώτο τυπωμένο γραπτό του Πρεβελάκη στα χρόνια της νιότης του.  Μιλούσε με σπάνια ευαισθησία για ό,τι αντίκρισε για πρώτη φορά, την πολιτεία όπου γεννήθηκε, το Ρέθυμνο. Κι όταν κι εγώ αντίκρισα την πολιτεία από ψηλά, από τον διεθνή δρόμο, όπως στην Κρήτη τον βασικό αυτοκινητόδρομο που συνδέει τις μεγάλες πολιτείες της βόρειας ακτής της μεγαλονήσου, το ελεύθερο πνεύμα του Πρεβελάκη που απογειώθηκε μέσα από το «Χρονικό» άρχισε να φτερουγίζει ολοζώντανο πάνω από το μικρό λιμάνι, την παλιά γειτονιά με τα στενά σοκάκια, τη βενετσιάνικη Φορτέτζα, τους μεσόγειους ελαιώνες και τις μοναχικές χαρουπιές, τη θρυλική μονή Αρκαδίου-σύμβολο του ελεύθερου πνεύματος και της αυτοθυσίας για το πάτριο χώμα, τα ερείπια της Ελεύθερνας, μιας από τις ονομαστές αρχαίες πόλεις της Κρήτης, από την ίδια τη δεύτερη άνοιξη που τυλίγει τα ερείπια και κάνει να ευωδιά το ανθισμένο, καλλίγραμμο, σώμα της γοργόνας της Μεσογείου.

Σαν ηχώ στα στενοσόκακα και στα κάστρα ακούγεται η φωνή του Πρεβελάκη: «Λέγεται πως τον παλιό καιρό ακούστηκε στον κόσμο για το εμπόριό της, πως πρόκοψε στη ναυτοσύνη, γέννησε κιόλας δυο-τρεις καλούς ποιητάδες και ζωγράφους, που 'ναι πάντα χρειαστοί για να βαστιέται τ' όνομα ενός τόπου ακατάλυτο, όταν βουβαθούν τα παζάρια του κ'οι ταρσανάδες του ρημάξουν και τα καλύτερα παιδιά του κάμουν φύλλα και φτερά».


Μία από τις εκδόσεις του «Χρονικού» εικονογράφησε με ξυλογραφίες ο Γιάννης Κεφαληνός, ο πρώτος δάσκαλος Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στην οποία ο Πρεβελάκης δίδασκε Ιστορία της Τέχνης. Ετσι η χαρακτική δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την εξερεύνηση του Ρεθύμνου. Την εποχή που πήγαμε, χειμώνα καιρό, στο Ρέθυμνο και στην ενδοχώρα του οι ανθρώπινες φιγούρες ήσαν φευγαλέες. Ανέλαβε να τις βάλει στο κάδρο μας ο ευαίσθητος Αριστείδης Βλάσσης, με τους ανθρώπους της πολιτείας να παρεπιδημούν στο μικρό λιμάνι ή να αισθάνονται την άνοιξη ξαπλωμένοι στα ξέφωτα των ελαιώνων. Αισθανθήκαμε μέσα βαθιά μας  πολύ ταιριαστή αυτή τη συνεύρεση του λογοτέχνη και του ζωγράφου.

Ταξίδια στην Κρήτη
Αρχισα τις εικαστικές μου αναζητήσεις στην Κρήτη, πριν από τριάντα πέντε και πλέον χρόνια, από τη μεριά της θάλασσας. Είχα βρει σε κάποιο βιβλίο μια μικρή φωτογραφία γκραβούρας και άρχισα να σχεδιάζω σε μεγάλο μέγεθος μ’ ένα πενάκι και σινική μελάνη πάνω σε διαφανές χαρτί τα παπικά καράβια με τους γάλλους ιππότες που πρόστρεχαν σε βοήθεια του Χάνδακα, του πολιορκημένου από τα λεφούσια του Κιοπρουλή, του μεγάλου βεζίρη της Υψηλής Πύλης του σουλτάνου, πολιορκία που βρισκόταν αισίως στον εικοστό χρόνο της (1667). Μέσα από τα ξάρτια και τις σημαίες των καραβιών, ξεχώριζαν καθαρά στην ακτογραμμή τα τείχη της πολιτείας, τα μεγάλα κυβερνητικά κτίρια, οι καθολικοί ναοί, οι εκκλησιές των ορθοδόξων, τα σπίτια των υπηκόων του λαμπερού πετραδιού της βενετσιάνικης αυτοκρατορίας στην ανατολική Μεσόγειο. Το Μεγάλο Κάστρο! Δεξιά, ζερβά και πίσω, τα οχυρωματικά έργα των πολιορκητών και στο βάθος τα κοντινά βουναλάκια και πιο μακριά τα βουνά που σαν στέμμα περιβάλλουν την πόλη. Πάνω στον ουρανό, το σύμβολο της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, ο φτερωτός λέων, να κρατά στα νύχια του το όνομα της πολιτείας εκείνων των χρόνων, «CANDIA»!

Ετσι ακροθιγώς, με τις γνώσεις που κάτεχα τότε, πλησίασα την τέχνητης χαλκογραφίας με το πρώτο συστατικό της, το σχέδιο. Πολλά χρόνια αργότερα, μαθαίνοντας κάποια μυστικά της τεχνικής της κοντά στους δασκάλους μου, τον Pino Pandolfini και τη Δήμητρα Σιατερλή, άρχισα να εξασκώ τη μόνη τέχνη που βρισκό ταν πολύ κοντά στην τέχνη της ζωγραφικής που υπηρετούσα όλα αυτά τα χρόνια. Την τέχνη που έβγαλε τη μεγάλη ζωγραφική από τα παλάτια, την τελειοποίησαν και την έδωσαν στον πολύ κόσμο τιτάνες όπως ο Ρέμπραντ, ο Ντύρερ, ο Μπρύγκελ κ.ά.
Οι ηρωικοί χρόνοι είχαν παρέλθει, ειδικά από τότε που «εφευρέθηκαν» οι έξυπνες βόμβες και το... CNN! Με τη βοήθεια της πούντας, που αντικατέστησε το πενάκι, και της πλάκας από ψευδάργυρο, που αντι κατέστησε τη διαφανή μεμβράνη, άρχισα να χαράζω αυτή τη φορά όχι μεγαλειώδεις ιστορικές σκηνές αλλά πιο ταπεινές, πιο ανθρώπινες σκηνές, γωνιές από πόλεις δίπλα στη θάλασσα, ζευγάρια σε ενεργητικήανάπαυση ή να λούζονται από τον καυτό κρητικό ήλιο ξαπλωμένα από γλυκιά εξάντληση ανάμεσα στα στάχυα, σκηνές από παρέες σε μικρά λιμανάκια και ταβερνούλες, σκηνές που αναζητάμε να υπάρξουμε μέσα τους έστω εικαστικά, σκηνές αιώνιες, ταπεινές, που αναπαύουν τον άνθρωπο γεμάτες παραμυθία...
Αριστείδης Βλάσσης
Σεργιάνι στο παλιό λιμάνι, στη βενετσιάνικη γειτονιά, στη Φορτέτζα
Στα ξένα, ο Παντελής Πρεβελάκης έβαλε στον νου του το Ρέθυμνο μια «ώρα νυχτερινή κι ανοιξιάτα, στα πωρικά μυρισμένη» και γύρισε κοντά του νοερά, γράφοντας το «Χρονικό» του. Εμείς μια τέτοιαν ώρα είμαστε κοντά στην πολιτεία, τη βλέπουμε πάνω από τον «διεθνή» κάτω στην ακροθαλασσιά να μας προσκαλεί με την εικόνα της. Η νέα πολιτεία πιέζει στη γωνιά του βενετσιάνικου κάστρου την παλιά γειτονιά, η οποία συνωστίζεται πίσω από το μικρό, βενετσιάνικο, λιμάνι. Οπως συμβαίνει πάντα, κάθε παραθαλάσσια πολιτεία ωθεί τον επισκέπτη στην ακρογιαλιά, εκεί που προβάλλει απέναντι στα κύματα το καλλωπισμένο με επιμέλεια κοκέτας μέτωπό της. Στο Ρέθυμνο όμως δεν σταματάς εκεί, αλλά ο παλιός, βενετσιάνικος, φάρος σε οδηγεί στην άκρη του μετώπου της, στο απίστευτα γοητευτικό μικρό λιμάνι. Αυτό το παλιό λιμάνι και η εξίσου παλιά γειτονιά πίσω του είναι το επίκεντρο της σύγχρονης ζωής της πολιτείας. Σύγχρονη ζωή γεμάτη ιστορία που συνεχίζει τη μακραίωνη ζωή της στην πλακόστρωτη αποβάθρα, στα στενά σοκάκια, στις προσόψεις των σπιτιών, στις κρήνες, στα μνημεία που είναι δεμένα σφιχτά με τις κατοικίες, στους ξενώνες, στα εστιατόρια, στα καφέ, στις πινακοθήκες, στα μουσεία, και κυρίως στη Φορτέτζα, το καλοδιατηρημένο κάστρο πάνω από τη γειτονιά, το λιμάνι και τη θάλασσα.

Συνήθως σε τέτοιου είδους γοητευτικούς λαβυρίνθους τριγυρίζεις και ανακαλύπτεις,χάνεσαι και βλέπεις. Το βλέμμα σου αγκαλιάζει αυτό το αρμονικό σύνολο, αλλά κάποιες λεπτομέρειες το συμμαζεύουν και το κρατάνε πάνω τους ώσπου να καταλάβεις τι είναι και να τις χορτάσεις. Στο Ρέθυμνο, αυτές μπορεί να είναι από το θύρωμα μιας βενετσιάνικης κατοικίας, όπως στις οδούς Τσουδερών 12 ή Βερνάρδου 30, ως την κρήνη Ριμόντι του 1627. Αυτή την τελευταία αποκλείεται να την παρακάμψετε στην περιπλάνησή σας στη βενετσιάνικη γειτονιά, όχι μόνο γιατί περιστοιχίζεται από πολύβουα καφέ, αλλά και επειδή, ως συνήθως, οι κρήνες βρίσκονται στα πιο επίκαιρα σημεία της πολιτείας.

Αν πάλι σας γοητεύουν οι στοχευμένες περιπλανήσεις, τότε ο δικτυακός τόπος του Δήμου Ρεθύμνης (http://tour.rethymno.gr) προτείνει μια εικονική περιήγηση στο ιστορικό κέντρο και προτείνει τέσσερις διαδρομές σημειώνοντας τα σημεία ενδιαφέροντος. Η κρήνη Ριμόντι είναι πάνω στην πιο σύντομη διαδρομή στην καρδιά της παλιάς αγοράς. Ξεκινά από τη Μεγάλη Πόρτα (πύλη Guora), ήταν η κεντρική είσοδος των οχυρώσεων της πόλης, περνά από το καθολικό της μονής των φραγκισκανών μοναχών, τον εντυπωσιακό πυλώνα του «Τούρκικου» Σχολείου, το τζαμί Γαζή Χουσεΐν Πασά (Νερατζέ), σημερινό «Ωδείο» με τον ψηλότερο μιναρέ της πόλης λίγο παρακάτω, και μετά την κρήνη Ριμόντι περνά από τη Λόντζια, δημόσιο κτίριο του 16ου αιώνα, και απέναντι από την οδό Νεάρχου βγάζει στο λιμάνι με τον φάρο, το τελωνείο και τα κτίρια που γύρω-γύρω που δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε που οι περιηγητές τα αποτύπωναν σε παλιές γκραβούρες.

Από το λιμάνι, οι κάθετοι δρόμοι στην άκρη του – Σαλαμίνος, Μακεδονίας– βγάζουν στην πύλη του φρουρίου Φορτέτζα, που δεσπόζει στην παλιά πολιτεία και τη χρωματίζει από τότε που θεμελιώθηκε το 1573, αλλά και πιο πριν ακόμη, όταν υπήρχε ως Παλαιόκαστρο. Εδώ πάνω σε συναρπάζει κυρίως η θέα της θάλασσας και της πολιτείας. Ενώ μπαίνοντας περιορίζεσαι σε μια στενάχωρη, μακριά στοά που «τρυπά» τα τείχη, μετά, όταν προχωρήσεις προς τις επάλξεις της θάλασσας, το βλέμμα σου αφήνεται αχαλίνωτο να περιπλανηθεί από τον περιφερειακό δρόμο κάτω από τα πόδια σου ως τη γραμμή του ορίζοντα. Στον δρόμο ως εκεί, συναντάς το πιο εντυπωσιακό κτίσμα της Φορτέτζας, το τέμενος Σουλτάνου Ιμπραήμ Χαν (1646), στη θέση του καθολικού ναού του Αγίου Νικολάου, με τον επιβλητικό θόλο, από τους μεγαλύτερους του ελλαδικού χώρου, στο οποίο τώρα παρουσιάζονται μουσικές εκδηλώσεις.

Δεμένο με το φρούριο και την πόλη είναι το αρχαιολογικό μουσείο, απέναντι στην είσοδο της Φορτέτζας. Το πενταγωνικό κτίριο στο οποίο στεγάζεται υπάρχει εκεί γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Το έχτισαν οι Τούρκοι για να υπερασπίζεται την είσοδο. Μέσα στις αίθουσες εκτίθεται ένα πανόραμα της ιστορίας ολόκληρου του γεωγραφικού διαμερίσματος Ρεθύμνης. Ξεχωρίζουν τα υστερονεολιθικά και πρωτομινωικά ευρήματα από τα σπήλαια Γερανίου και Μελιδονίου, το μεσομινωικό σύνολο σφραγισμάτων από το Μοναστηράκι, το πλήθος υστερομινωικών αντικειμένων από το νεκροταφείο των Αρμένων, η περίφημη θεά με υψωμένα τα χέρια από το Παγκαλοχώρι, εντυπωσιακά αγάλματα και γλυπτά από την Αργυρούπολη και πολλά άλλα. Φυσικά μεταξύ των εκθεμάτων υπάρχουν ευρήματα από την Ελεύθερνα, τον πλουσιότερο αρχαιολογικό χώρο στην ενδοχώρα του Ρεθύμνου που θα τον βρούμε αργότερα στον δρόμο μας.

Αναμνήσεις στη ζωή της αρχοντικής γειτονιάς
Από το μουσείο κατεβαίνεις τα σκαλιά και χάνεσαι στην παλιά γειτονιά. Τα σπίτια είναι σφιχτοδεμένα, άρα και οι κοινωνικές σχέσεις είναι «ζεστές», όπως συμβαίνει στις τοιχογυρισμένες πολιτείες. Αυτό δημιουργεί ιδιαίτερο στυλ ζωής που μια αυθεντική έκφρασή του απολαμβάνεις στην «Αυλή». Εκεί η Κατερίνα Ξεκάλου δημιούργησε έναν παράδεισο για να ζήσεις αισθαντικά τις ημέρες και τις νύχτες σου στην πόλη του Ρεθύμνου.

Στο εστιατόριο και στις σουίτες της «Αυλής» (Ξανθουδίδου 22 και Ραδαμάνθιος, www.avli.gr) πλανώνται οι αναμνήσεις από την αρχοντιά της πολιτείας. Στο εστιατόριο, στο κτίριο και στην αυλή ενός ρεθεμνιώτικου αρχοντικού του 1600, μια ομάδα νέων ανθρώπων προσπαθεί να συνδυάσει μνήμες και υλικά τού χθες με τις συνήθειες του σήμερα, εμφυσώντας στα πιάτα τον περιπετειώδη αγέρα της Κρήτης και της μεσογειακής λεκάνης. Ετσι, καταφθάνουν στο τραπέζι κοτόπουλο φιλέτο με σάλτσα πορτοκάλι και μπρόκολο, χοιρινές μπουκιές με ντομάτα και μυριστικά, αρνίσιο μπιφτέκι με πίτα και βιολογικό γιαούρτι, χοχλιοί μπουμπουριστοί με αρισμαρί και θαλασσινό αλάτσι, απάκια στο τηγάνι, ντάκος με ατσιποπουλιανό παξιμάδι, ντομάτα, ρίγανη και φέτα Πλυμάκη από την Ασή Γωνιά, πατάτα οφτή με αλάτσι και λεμόνι για τη ρακή, χταπόδι λιόκαφτο και μελωμένο, σουπιές με το μελάνι τους, μακαρόνια σκιουφιχτά με γαρίδες και λαχανικά, γραβιέρα βιολογική Δραμιτινού 12μηνης παλαίωσης από Καλογήρου, πηχτόγαλο Τζουρμπάκη από τις Καρίνες Αγίου Βασιλείου κ.ά.

Στον ύπνο στα «Avli Lounge Apartments» και «Avli La Strada - Candy Suites» κυριαρχούν τα χρώματα, μέσα σε ένα απίθανο κουβάρι κρητικών, βενετσιάνικων και ανατολίτικων τεχνοτροπιών, ένα σύμπλεγμα παλιών αρχοντικών του 1530 και 1560, που έβαλε σε τάξη και έφερε στην εποχή μας η γνώση και η ευαισθησία του αρχιτέκτονα και αντιδημάρχου Ρεθύμνου Κώστα Ηλιάκη και η αισθητική και το μεράκι της Μαρίας Ξεκάλου. Πέτρινοι τοίχοι, βοτσαλωτά πατώματα, βενετσιάνικες αψίδες, έργα τέχνης, έπιπλα-αντίκες, κρύσταλλα και πορσελάνες σε συντροφεύουν στη ζωή σου για μια, δυο, τρεις, όσες μέρες μπορέσεις να διαθέσεις στο Ρέθυμνο, γιατί σίγουρα θα είναι λιγότερες από αυτές που θα ήθελες. Στα πρωινά υπάρχει πάλι η νότα του τόπου με χόντρο ελαφρά μαγειρεμένο με γάλα και σταφίδες, το σφουγγάτο, η παραδοσιακή κρητική ομελέτα με ανθότυρο και κολοκύθια, η σφακιανή πίτα γεμιστή με μυζήθρα και από πάνω καρύδια και μέλι.
Η ενδοχώρα, η Ελεύθερνα και οι κρητικές δέσποινες
Στους εκτεταμένους αρχαιολογικούς χώρους έχεις την αίσθηση ότι πράγματι σεργιανάς στο παρελθόν, έτσι γοητευτικά καθώς πλέκονται τα σύγχρονα χωριά με τα ερείπια της αρχαίας πόλης, η νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας με το νεκροταφείο της Ελεύθερνας, τα τείχη της ακρόπολης με τους τοίχους των λιόφυτων.

Αυτή η πολιτεία φαίνεται περίκλειστη στην ενδοχώρα του Ρεθύμνου, στις υπώρειες του Ψηλορείτη, κάπου 10 χλμ. μέσα από την ακτή. Αλλά στην πρώτη εποχή της ακμής, τους ύστερους πρωτογεωμετρικούς και αρχαϊκούς χρόνους (9ος - 6ος αι. π.Χ.), είχε έμμεσες ή άμεσες επαφές με άλλες πόλεις και περιοχές της Κρήτης, με τις Κυκλάδες, την Αττική, την Πελοπόννησο, την Εύβοια, τα Δωδεκάνησα, τη Μικρά Ασία, την Κύπρο, τη Φοινίκη και γενικότερα τη Συροπαλαιστινιακή Ακτή και την Εγγύς Ανατολή, την Αίγυπτο, ίσως και τη Σικελία και την Ετρουρία ακόμη. Αυτής της εποχής είναι το ιερό στην ακρόπολη του Πρινέ, το μέγαρο στον Κατσίβελο, η οικία στα Ξενιανά, τα ιερά στο Νησί και στο Ελλενικό, καθώς και τα μεγάλα ταφικά οικοδομήματα στη νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας.

Οι αρχαιολογικοί χώροι στην Ελεύθερνα δεν είναι ακόμα επισκέψιμοι, καθώς συνεχίζεται η ανασκαφή από την ομάδα του καθηγητή Νικόλαου Χρ. Σταμπολίδη. Βλέπεις από την περίφραξη τα σκάμματα και τα ερείπια που έχουν αποκαλυφθεί, αλλά τώρα υπάρχει η ευκαιρία ως τις 8 Μαΐου να θαμπωθεί κανείς από την αρχοντιά των κρητικών δεσποίνων στην εκπληκτική έκθεση «Οι πριγκίπισσες της Μεσογείου στην ακμή της Ιστορίας» που παρουσιάζεται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα. Η Ελεύθερνα έχει αρχίσει ήδη να εκπέμπει τα εκθαμβωτικά μηνύματά της…

Οχι μία, ούτε δύο, αλλά τέσσερις αριστοκράτισσες ιέρειες, από 13,5 ως 72 ετών, βρέθηκαν θαμμένες σε πίθους στην Ορθή Πέτρα, σε ένα κτίριο των τελών του 8ου - αρχές του 7ου αι. π.Χ. Είχαν ενταφιαστεί σύμφωνα με την ημερήσια φορά του ήλιου, από την ανατολή η μικρότερη προς τη δύση η μεγαλύτερη. Στο επεξηγηματικό κείμενο της έκθεσης σημειώνεται:

«Η ξεχωριστή θέση που κατείχαν οι συγκεκριμένες νεκρέςστην πρωτοαρχαϊκή κοινωνία της Ελεύθερνας τεκμηριώνεται από την ίδια τη μνημειακή κατασκευή του κτιρίου που είχαν ενταφιαστεί, τα πάσης φύσεως κτερίσματα, τα προσωπικά αντικείμενα και τα ενδύματά τους, στα οποία ήταν πιθανόν ραμμένα περίτμητα χρυσά ελάσματα και χρυσές ταινίες. Η παρουσία, εξάλλου, μινωικών σφραγιδόλιθων, αλλά και σκαραβαίων από την Αίγυπτο ή τη Φοινίκη, δηλώνει μια "εξοικείωση"τόσο με το μινωικό-μυκηναϊκό παρελθόν της Κρήτης όσο και με την Ανατολή».
Οι κρητικές δέσποινες αποπνέουν μυστήριο και λάμψη, ειδικά τα απίθανα, ολόχρυσα περίαπτα, της μικρότερης σε σχήμα χελώνας, της αμέσως επόμενης με δαιδαλική μορφή και της μεγαλύτερης με κρανοφόρους άνδρες. Γενικώς οι ταφές στην Ορθή Πέτρα είναι γεμάτες αινίγματα και πλούσια κτερισματικά σύνολα, τα οποία περιλαμβάνουν όπλα, εργαλεία, κοσμήματα, αγγεία κ.λπ., από διάφορα υλικά. Οπως επίσης σημειώνεται στα επεξηγηματικά κείμενα της έκθεσης: «Συγκεκριμένες ταφικές πυρές - όπως αυτή του ελευθερναίου αριστοκράτη πολεμιστή και του δειροτομηθέντος (αποκεφαλισμένου) εχθρού του - κυριολεκτικά εικονογραφούν τους στίχους του ομηρικού έπους (ραψωδία 4) όπου περιγράφεται η καύση του Πατρόκλου ή άλλων ηρώων».

Αρκάδι αισθαντικό και ανυπότακτο
Οι ήρωες πάντα αποτραβιούνται στη μοναξιά τους. Ετσι μοιάζει και το Αρκάδι (5 χλμ. από το Ρέθυμνο) καθώς το αντικρίζεις από μακριά, από τη στροφή του δρόμου που σε βγάζει απέναντί σου. Αυτή η μοναξιά του το έκανε να έχει πάντα συντροφιά επαναστάτες, όπως στη Μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1866, που οι κεφαλές της την κατεύθυναν από εδώ. Ο ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης υπέθαλπε την επαναστατική επιτροπή και οι πασάδες - ανάμεσά τους και ο Ισμαήλ Φερίχ Πασάς, το παιδί από το Ψυχρό του οροπεδίου Λασιθίου που στρατεύθηκε στην υπηρεσία του Ιμπραήμ, γιου του αντιβασιλέα της Αιγύπτου, συμμάχου του Σουλτάνου - έπιασαν με το ασκέρι τους γύρω λόφους. Στη Μονή Αρκαδίου κλείστηκαν κοντά 1.000 ψυχές, αρχηγοί, μαχητές, μοναχοί και γυναικόπαιδα. Οταν η μόνη ελπίδα ελευθερίας που τους έμεινε ήταν η επιλογή της στιγμής του θανάτου τους, ο ηγούμενος  Γαβριήλ έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη που είχαν μεταφέρει στο κελάρι των κρασιών.

Μετά φόβου Θεού ο μοναχός που μας ξεναγεί στο Αρκάδι μάς δείχνει το ερειπωμένο κτίσμα, και απελπισμένος ζητεί συγχώρεση από την Παναγία γιατί ανησυχεί που οι αρχαιολόγοι πήραν τα τραπέζια με τα αίματα των σκοτωμένων και τις σπαθιές των Τούρκων για να τα συντηρήσουν και δεν τα έχουν φέρει ακόμη πίσω στη θέση τους. Προσπάθησα να τον καθησυχάσω, λέγοντάς του ότι είναι σε σίγουρα χέρια και πως η συντήρηση των παλιών ξύλων θέλει πολύ κόπο και χρόνο, αλλά εκείνος ήταν αμετάπειστος. Δεν αισθανόταν καλά, κι ας τον συγχωρέσει ο Θεός που το λέει, που αυτά τα ιερά και τα όσια δεν είναι στο μοναστήρι. Είναι όμως επιμελώς αναρτημένα τα πορτρέτα αυτών που θυσιάστηκαν, διάφορα τεκμήρια της θυσίας τους, αλλά και σκεύη, εργαλεία και χώροι που ήσαν δεμένα με τη μακραίωνη ζωή του μοναστηριού.

Το εντυπωσιακό στο Αρκάδι, μετά την ιδέα της αδούλωτης ψυχής που συμβολίζει, είναι το ίδιο το μοναστήρι. Τα κελιά και οι άλλοι χώροι δημιουργούν ένα οχυρό που περιβάλλει το καθολικό με την εντυπωσιακή μπαρόκ πρόσοψη που καταλήγει στο χαρακτηριστικό, ενσωματωμένο, τρισυπόστατο καμπαναριό. Είναι απίθανη η εικόνα του, έτσι όπως καδράρεται από την αψίδα της κεντρικής εισόδου του μοναστηριού.

Αν θέλετε να μείνετε ακόμη πάνω στη μακρά διαδρομή της ανυπότακτης Κρήτης που διατρέχει ολόκληρη τη Μεγαλόνησο απ'άκρη σ'άκρη, τότε μπορείτε να φύγετε από εδώ κατά τον νοτιά, κοντά στου Λιβυκού τα κύματα, όπου υπάρχει ένα άλλο μοναστήρι, σε μια θαυμάσια ακρογιαλιά, σύμβολο κι αυτό της αδούλωτης ψυχής, η Μονή Πρέβελη. Ενα παρόμοιο με εκείνο του Αρκαδίου καμπαναριό ξεχωρίζει από τη μικρή γειτονιά των κελιών, που αποπνέει μοναξιά έτσι όπως προβάλλεται στο πέλαγος. Κοιτάζοντάς τη θυμήθηκα το ομώνυμο καράβι της ΑΝΕΚ Lines (που με το «Ελυρος» μας έφερε στα Χανιά και με το «Ελευθέριος Βενιζέλος» μάς πήρε), που έτσι μοναχικό αλλά σαν ένα μήνυμα της ελευθερίας των θαλασσών παραπλέει τη βόρεια ακτή της Κρήτης και ανοίγεται στο Κρητικό και μετά στο Καρπάθιο πέλαγος, πλέοντας στα έρημα νερά της άγονης γραμμής, ταξιδεύει για την Κάσο, την Κάρπαθο, τη Χάλκη, ως τη Ρόδο. Χαιρόμαστε που όπου να 'ναι θα μπούμε ξανά στη ρότα αυτού του συμβολικού καραβιού.   


Το αυθεντικό «Κτήμα Δαλαμπέλος» και το αντικριστό αρνί
Για να φθάσεις στη Μονή Πρέβελη, από το Ρέθυμνο στη βόρεια ακτή στον αντίποδα της νότιας, διασχίζει την ενδοχώρα του Ρεθύμνου, που πάντα είχε τη δική της, ιδιαίτερη ζωή. Δεν είναι μόνο η Ελεύθερνα, αλλά και το μινωικό νεκροταφείο στους Αρμένους ή οι φημισμένες Μαργαρίτες όπου συνεχίζεται η μακραίωνη παράδοση του ζυμώματος της γης για να γίνει περίτεχνο και χρήσιμο αγγείο. Αυτή η γη κυματίζει στη σκιά του Ψηλορείτη, ως τη θάλασσα, σε γοητευτικούς λόφους με λιόδεντρα και χαρουπιές. Εκεί μέσα κυλά η ζωή των πουλιών, των ζώων και των ανθρώπων.
Το «Κτήμα Δαλαμπέλος» (τηλ. 28340 22155 και 22515 www.dalabelos.gr, μέλος του δικτύου www.guestinn.com) βάζει αυθεντικά τη ζωή του περιηγητή στο πνεύμα του τόπου. Βρίσκεται στην εξοχή κοντά στα Αγγελιανά (20 χλμ. από το Ρέθυμνο και 2 χλμ. από το χωριό). Από το «φρύδι» του λόφου που είναι αμφιθεατρικά χτισμένες με πέτρα οι διώροφες κατοικίες και με την «πινελιά» της αγγειοπλαστικής παράδοσης της περιοχής, τα κύματα του ελαιώνα ξεκινούν από τον περίβολο της αυλής και τρέχουν προς τη βόρεια ακτή της Κρήτης, όπου στο βάθος φαίνεται η θάλασσα να κυματίζει πραγματικά. Στα ξέφωτα βόσκουν πρόβατα και άλλα ζώα και κάπου ξεχωρίζουν τα χαλάσματα ενός εγκαταλελειμμένου αγροτικού οικισμού, που τόσα αισθήματα αποπνέουν αυτά τα κρητικά μετόχια. Ο περίπατος το λιόγερμα ως εκεί είναι ωραία εμπειρία.

Ολη αυτή η ατμόσφαιρα μεταφέρεται στη διαμονή στα ευρύχωρα διαμερίσματα και στο φαγητό στο «Κτήμα Δαλαμπέλος». Οι φιλοξενούμενοι μπορούν να κατεβαίνουν στους κήπους, να κόβουν καρπούς από τα πολλά οπωροφόρα δένδρα, να βλέπουν τα άγρια και τα ήμερα πουλιά και ζώα. Τα λαχανικά και τα φρούτα των κήπων ή τα αβγά από το κοτέτσι μεταφέρονται στο τραπέζι του πρωινού ή των γευμάτων στο εστιατόριο, όπως και το κρέας από τα κουνέλια, τα κοτόπουλα, τα αρνιά. Ετσι το κουνέλι στιφάδο, το κοτόπουλο με χυλοπίτες, το αρνί με τις πατάτες στον ξυλόφουρνο δεν λείπουν από το τραπέζι, μαζί με το σπανακόρυζο, το κουκόφαβα, τα χόρτα, το ζυμωτό ψωμί.


Το αντικριστό αρνί, χαρακτηριστικό ψήσιμο του Μυλοπόταμου, κατεβαίνει από τα Ανώγεια και τα άλλα χωριά της πλαγιάς του Ψηλορείτη ως εδώ, όπου ο ιδιοκτήτης του κτήματος Γιώργος Πετροδασκαλάκης ψήνει με μαεστρία, ειδικά την ημέρα της Λαμπρής, εξαιρετικό αρνί. Ο τρόπος ψησίματος είναι πρωτόγονος. Οι βοσκοί που ανέβαιναν στα βουνά και έλειπαν από τα σπίτια τους μήνες, είχαν στη διάθεσή τους αρνιά, αλάτι, κληματόβεργες ή μουρνόβεργες, πέτρες και πολλά ξύλα. Με αυτά έφτιαχναν το σπέσιαλ φαγητό τους. Εκοβαν το αρνί στα τέσσερα, αν ο σφαγέας ήταν καλός δεν το έπλεναν καν, μόνο το έβρεχαν για να πιάσει το χοντρό αλάτι, το περνούσαν στη βέργα και το έβαζαν πάνω σε δύο πέτρες αντίκρυ στη φωτιά χωρίς να περιμένουν να πέσει η φλόγα της. Οταν ψηνόταν η μία μεριά το γύριζαν από την άλλη. Αυτό ήταν όλο. Το αρνί ήταν έτοιμο και το έτρωγαν κόβοντας με μαεστρία κομμάτια με το μαχαίρι τους. Αυτό κάποιοι συνεχίζουν να το κάνουν και σε πιο επίσημα γεύματα, όταν υπάρχει μαχαίρι και πιρούνι. Το μυστικό στο ψήσιμο είναι να κάνεις καλό κουμάντο με τη φωτιά, ώστε να ψηθεί καλά ως το κόκαλο, χωρίς να καεί απ'έξω.
  

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Μετέωρα: Αναρρίχηση, πίστη και παράδοση γίνονται ένα στους επιβλητικούς βράχους

$
0
0

Με κομμένη την ανάσα...

Τα Μετέωρα σου κόβουν την ανάσα, είτε κοιτάζεις τους θεόρατους βράχους είτε παρακολουθείς τους ανθρώπους να σκαρφαλώνουν σε αυτούς. Και τα δύο έχουν σχέση μεταξύ τους. Οι επιβλητικοί βράχοι σε προκαλούν να ανέβεις στην κορυφή τους και ένα τόσο όμορφο τοπίο, από ψηλά, φαντάζει στα μάτια σου εκπληκτικό. Και όλα αυτά τα απολαμβάνεις δοκιμάζοντας τις δυνάμεις σου, χωρίς να χρειαστεί να γίνεις μοναχός στις κορυφές των βράχων. 

Και αυτοί τις αντοχές τους θέτουν σε δοκιμασία και κερδίζουν τη γαλήνη. Γι'αυτό η αναρρίχηση στο πέτρινο δάσος είναι παράδοση, τόσο δεμένη με τη ζωή του τόπου. Τι πιο ζωντανό από το έθιμο του Αϊ-Γιώργη του Μαντιλά... Ολα μαζί, βράχοι, αναρρίχηση, πίστη, παράδοση, γίνονται ένας χορός την ημέρα της εορτής του Αγίου, στις 23 Απριλίου. 

Οι άνθρωποι που ζουν στη σκιά των Μετεώρων, στο Καστράκι και στην Καλαμπάκα, έρχονται στη βάση του βράχου Αγιο Πνεύμα και κρατούν μαντίλια. Μετά τη λειτουργία φεύγουν κρατώντας πάλι μαντίλια και πηγαίνουν να χορέψουν στην πλατεία στο Καστράκι, τραγουδώντας για τους αγέρωχους βράχους που τους κοιτάζουν από ψηλά... 

Το τραγούδι του παπά Γιώργη
Σαν δεν τον έχετε ακοή, ν'αυτόν τον παπα-Γιώργη πού 'ταν μικρός στα γράμματα, τρανός στα πινακίδια και τώρα στα γεράματα και στις γεραντοσύνες γυρεύει να πάει ν'αρματολός, αρματολός και κλέφτης.
Ν'όλα τα κάστρα πάτησε κι όλα τα μοναστήρια, σαν του Βαρλάμη το κελί δεν μπορ'να το πατήσει.
Τροϊόλο ούλο το 'φερνε, τροϊόλο το φέρνει - πέρδικά μου γραμμένη -
Τον γούμενο εφώναζε, τον γούμενο εκράζει.
Κατέβα κάτω γούμενε, να μας ξομολογήσεις γιατί 'χω κάνει κρίματα κι είμαι κριματισμένος.
Χίλια κοράσια φίλησα και χίλιες παντρεμένες και παπαδιές και καλογριές λογαριασμό δεν έχουν.

Η παλιά ιστορία της αναρρίχησης
Η ανάταση προς τον ουρανό έθελγε πάντα τους ανθρώπους και αυτοί οι απόκοσμοι βράχοι ήταν μια «σκάλα» για να σκαρφαλώσουν πιο κοντά στον Θεό. Βλέπεις παντού στους κάθετους ή και με αρνητική κλίση βράχους ανθρώπους να αγωνίζονται να ανέβουν. 

Ακόμη και με πολύ σύγχρονο εξοπλισμό, με κατάλληλα ρούχα, ανθεκτικά σκοινιά, καρφιά και ασφάλειες, με διαμορφωμένες ήδη στρατηγικές αναρρίχησης, αυτές οι διαδρομές παρουσιάζουν τον μέγιστο βαθμό δυσκολίας. Το λένε και τα ονόματά τους, είτε αυτά είναι ποιητικά, όπως «Ουράνια Σκάλα», «Γραμμή της Πίπτουσας Σταγόνας», «Δρόμος των Νερών», είτε περιγράφουν πολύ ρεαλιστικά την κατάσταση, όπως η διαδρομή «Δίεδρο της Σχιζοφρένειας» στον βράχο του Αγίου Πνεύματος. 

Στην κορυφή αυτού του βράχου ο τσάρος των Σέρβων Στέφανος Δουσάν διέταξε σε ανάμνηση των στρατιωτικών νικών του στην Ηπειρο και στη Θεσσαλία να στηθεί το 1348 ένας μεταλλικός σταυρός. Αυτοί που τον κατέβασαν το 1975 για να τον τοποθετήσουν στη Μονή Βαρλαάμ έφτασαν στην κορυφή του βράχου με ελικόπτερο. Αποκλείεται ο σταυρός να τοποθετήθηκε με τον ίδιο τρόπο. Κάποιος σκαρφάλωσε και τον τοποθέτησε. Πώς κατάφερε όμως κάτι που ακόμη και με τα σύγχρονα μέσα φαντάζει ακατόρθωτο;

Η δυσκολία του εγχειρήματος ανάβασης στους βράχους έκανε πολλούς να φαντάζονται απίθανες μεθόδους για την πραγματοποίησή του. Ετσι είδαν ως και χάρτινους ή και πραγματικούς αετούς να μεταφέρουν σκοινιά στις κορφές των βράχων. Αλλά, όπως μας είχε διαφωτίσει παλαιότερα ο δεινός ορειβάτης Χρήστος Λάμπρης, στους βράχους ανέβαιναν άνθρωποι με δικές τους δυνάμεις από πολύ παλιά. 

Μάλιστα στη διάρκεια του 14ου αιώνα κάποιος έφτασε σχεδόν στην κορυφή του τρομερού βράχου Αλυσος, περνώντας με τα στοιχειώδη μέσα της εποχής από ορισμένα περάσματα 5ου βαθμού δυσκολίας. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν υπάρχουν ίχνη τόσο δύσκολης αναρρίχησης σε τόσο πρώιμη εποχή. Φανταστείτε ότι η πρώτη επίσημη αναρριχητική διαδρομή πραγματοποιήθηκε το 1842 στο Μοντ Αϊγκίγ στο Ντοφινέ με τη βοήθεια σκάλας και σκοινιών από τον Αντουάν ντε Βιλ και τους οκτώ σκοινο-συντρόφους του.

Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν μοναχοί οι πρώτοι που ένιωσαν την ανάγκη να κινηθούν προς τον ουρανό. Ο όσιος Αθανάσιος, ο οποίος ίδρυσε τη Μονή του Μεγάλου Μετεώρου πριν από πεντακόσια τόσα χρόνια, προσέλαβε ιθαγενή αναρριχητή για να τον βοηθήσει να ανέβει στον Πλατύ Λίθο. Οι αναρριχητές χρησιμοποιούσαν στην αρχή μια σκάλα και στη συνέχεια άρχιζαν να μπήγουν ξύλα στις τρύπες του βράχου ή σκάλιζαν σκαλοπάτια όπου μπορούσαν. 

Την ίδια ανάγκη αισθάνονται και σήμερα πάρα πολλοί αναρριχητές - τα Μετέωρα είναι ένα από τα πιο διάσημα πεδία αναρρίχησης στον κόσμο - και μεθοδικά και μεγάλη υπομονή κερδίζουν πόντο-πόντο την κάθετη, λεία επιφάνεια του βράχου ως την κορυφή. Είναι τόσο συναρπαστικό το εγχείρημα που ακόμη και οι, επίσης πολλοί, θεατές νιώθουν έντονα την αγωνία της προσπάθειας, αν και γνωρίζουν ότι οι αναρριχητές φροντίζουν το κάθε μικρό βήμα τους να είναι ασφαλές...

Ο βράχος με τα τάματα
Δύο φορές τον χρόνο οι άνθρωποι των Μετεώρων, που έχουν την αναρρίχηση στο αίμα τους, ανεβαίνουν της Αγίας Τριάδας στην κορυφή του ομώνυμου βράχου και τοποθετούν ένα μαντίλι και του Αγίου Γεωργίου ή τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα, πάλι στον ίδιο βράχο, ανεβάζουν εκατοντάδες μαντίλια στη σκήτη του Αγίου.

Εδώ, στην πλευρά του βράχου Αγιο Πνεύμα που βλέπει προς το Καστράκι, σε ένα κοίλωμα στη μέση της τέλεια κομμένης, με μαχαίρι λες, πλευράς, υπάρχει η παλιά σκήτη του Αγίου Γεωργίου. Τώρα σώζονται μερικά ερείπια και ξεχωρίζει μια βραχογραφία του Παντοκράτορα. Η παράδοση θέλει έναν Τούρκο που έκοβε ξύλα να καταπλακώνεται από έναν κορμό και να κινδυνεύει η ζωή του. Η γυναίκα του έσπευσε να αφιερώσει στον Αγιο τη μουσουλμανική μαντίλα της. Και έτσι ο Αϊ-Γιώργης έγινε Μαντιλάς.

Οι πιστοί προσπερνούν το καινούργιο εκκλησάκιπου οικοδομήθηκε στη βάση του βράχου και στο οποίο έχει ήδη αρχίσει η λειτουργία, και πηγαίνουν στα παιδιά που από νωρίς έχουν αρχίσει να ανεβοκατεβαίνουν με τη βοήθεια σκοινιών από τη σκήτη. Τους δίνουν καινούργια μαντίλια και λαμπάδες, και αυτά τα περνούν στη μέση τους και αρχίζουν να σκαρφαλώνουν με το πολύχρωμο φορτίο τους. Είναι εξασκημένα, αλλά και πιστεύουν ότι κάποιος τα φυλάει, γιατί ποτέ δεν συνέβη μεγάλο κακό. Πάνω μαζεύουν και ζώνονται τα μαντίλια που κρέμασαν την προηγούμενη χρονιά, και ξεζώνονται και κρεμούν τα καινούργια. Τα παλιά τα πάνε στο ιερό της εκκλησιάς και οι επίτροποι τα κόβουν κομμάτια και τα προσφέρουν ως φυλακτά μαζί με τον άρτο, το αντίδωρο και παραδοσιακό γλύκισμα από στάρι.

Κάποια στιγμή οι αναρριχητές ακούγονται να τραγουδούν πάνω στη σκήτη το τραγούδι του παπα-Γιώργη. Αυτό είναι το σύνθημα ότι η τελετή πάει να τελειώσει. Ενας-ένας πιάνουν τα σκοινιά και αρχίζουν να κατεβαίνουν. Ο τελευταίος περνά ένα άσπρο μαντίλι στο μεγάλο καρφί όπου ήταν στερεωμένα τα σκοινιά. Τα σκοινιά πέφτουν και το μαντίλι μένει εκεί να ανεμίζει μαζί με όλα τα άλλα πάνω στη σκήτη.

Οι αναρριχητές και όλοι οι άλλοι χωριανοί κατηφορίζουν στην πλατεία στο Καστράκι και πιάνουν στην πλατεία σε κύκλο έναν απίθανο χορό, τραγουδώντας μόνο με το στόμα τους, χωρίς όργανα ή μεγάφωνα, παραδοσιακά τραγούδια με φόντο τους βράχους της ζωής τους.

«Ετσι το βρήκαμε, έτσι το αφήνουμε»
Κατά τις 8 το πρωί, περίπου την ώρα που αρχίζει η Λειτουργία, ο Βαγγέλης Μπάτσιος και ο Χρήστος Μπαταλογιάννης ανεβαίνουν και στερεώνουν τα σκοινιά. Αυτοί και τα μαζεύουν στο τέλος, κρεμώντας το λευκό μαντίλι στον πάσσαλο: «Ετσι το βρήκαμε, έτσι το αφήνουμε» λέει ο Βαγγέλης Μπάτσιος. Πάνε αρκετά χρόνια που κι εκείνος καθόταν σε ένα «ράφι» του βράχου, όπως τώρα οι οκτάχρονοι, οι εννιάχρονοι και οι δεκάχρονοι, και παρακολουθούσε εκστασιασμένος τους μεγάλους να τραβερσάρουν με το σκοινί και να χορεύουν πάνω στον βράχο φωνάζοντας «έι-όπ... έι-όπ...». 

Τώρα αυτό το κάνουν σπάνια κάποιοι παλιοί,γιατί δεν θέλουν να προκαλέσουν σε πιο επικίνδυνα παιχνίδια τους πολλούς, όχι και τόσο έμπειρους και ικανούς αναρριχητές που συμμετέχουν στο δρώμενο. Οι έμπειροι αναρριχητές από το Καστράκι έχουν και σε αυτό τον νου τους, να βοηθήσουν όποιον «σκαλώσει» στον βράχο. 

Γιατί, φυσικά, ο Βαγγέλης έγινε εκπαιδευτής αναρρίχησης και η αναρρίχηση στη σκήτη του Μαντιλά κατέχει ξεχωριστή θέση στη ζωή του, όπως και ένα κομμάτι μαντιλιού στο αυτοκίνητό του. Αλλά κι εγώ έχω περασμένο στην τσάντα μου ένα κατακόκκινο κομμάτι μαντιλιού που επί έναν χρόνο ανέμιζε ο αγέρας και μούσκευε η βροχή πάνω στο κοίλωμα του βράχου, ευλογία της πίστης και της παράδοσης...

Τα μυστήρια του πέτρινου δάσους
Τα ακριβά μονόπετρα της Θεσσαλίας είναι ένας φανερός, αλλά κυρίως ένας κρυμμένος θησαυρός, το κυνήγι του οποίου αποκτά μυστηριακές διαστάσεις καθώς η ατμόσφαιρα του τοπίου παραπέμπει στα όρια του πραγματικού και του υπερβατικού κόσμου. Ο ζωγράφος Χρίστος Καράς, στο έργο του οποίου καραδοκεί το απροσδόκητο, λέει: «Εγώ είμαι ένας Θεσσαλός. Γεννημένος σε έναν κάμπο όπου το σκληρό χώμα ξεροψήνεται τα καλοκαίρια, ενώ τον χειμώνα οι καταχνιές και οι ομίχλες δημιουργούν ένα μεταφυσικό κλίμα που σε γεμίζει με δέος. Εκεί σ'αυτόν τον τόπο, ανακάλυψα και εγώ από παιδί έναν σπάνιο θησαυρό. Είναι τα βράχια των Μετεώρων, αυτά τα γιγάντια γλυπτά που ο Θεός χάρισε σε εμάς τους Θεσσαλούς για να παρακινήσει τον κόσμο να έρθει κοντά μας, να γνωρίσει τι θα πει ομορφιά».

Το εντυπωσιακό αποκτά πάντα μεταφυσικές διαστάσεις και ο περιηγητής που θα αντικρίσει για πρώτη φορά τα Μετέωρα, μόλις συνέλθει από την έκπληξη, αρχίζει να φαντάζεται χέρια θεών ή γιγάντων που «έσπειραν» αυτό το «πέτρινο δάσος» στη θεσσαλική γη. Ομως για τη γένεση αυτού του μοναδικού τοπίου έχουν απαντήσει οι γεωλόγοι και οι πειστικές θεωρίες τους δεσμεύουν τη φαντασία η οποία οδηγείται σε άλλα, διαφορετικά μονοπάτια, αυτά που ελίσσονται ανάμεσα στους θεόρατους βράχους και σε οδηγούν στα όρια του γνωστού και του υπερβατικού κόσμου, ανάμεσα στη γη και στον ουρανό, ανάμεσα σε ερείπια μοναστηριών, σε φυλακές μοναχών και σπηλιές δράκων.

Από τα 24 μοναστήρια που λειτουργούσαν κάποτε, υπάρχουν και έχουν ζωή μόνο επτά: της Μεταμορφώσεως, του Βαρλαάμ, του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, του Ρουσάνου, της Υπαπαντής, της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Στεφάνου. Ολα είναι ανδρικά, εκτός από τα δύο τελευταία στα οποία εγκαταβιούν γυναίκες μοναχές.

Πρόσβαση
Οδικώς από την Αθήνα η Καλαμπάκα απέχει 356 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 236 χλμ. Το Καστράκι απέχει από την Καλαμπάκα 3 χλμ.

Διαμονή
Στο Καστράκι, στον ξενώνα «Doupiani House» (τηλ. 24320 75326, www.doupianihouse.com), δίπλα στον βράχο με την περίφημη σκήτη της Δούπιανης, ο Θανάσης και η Τούλα προσφέρουν ζεστή φιλοξενία σε καλαίσθητους χώρους και συγκλονιστική θέα της γειτονιάς των βράχων. 

Στο Καστράκι υπάρχουν επίσης ο παραδοσιακός ξενώνας «Πέτρινο» (τηλ. 24320 78105, www.petrino.gr) και το ξενοδοχείο «Dellas Boutique Hotel» (τηλ. 24320 78260, www.dellasboutiquehotel.com). 

Στην Καλαμπάκα, στα κλασικά «Divani Meteora» (τηλ. 24320 23330, www.divanis.gr) και «Amalia Hotel Kalabaka» (τηλ. 24320 72216-17, www.amaliahotels.com).

Φαγητό
Στο Καστράκι, στον «Παράδεισο» για το καλύτερο χοιρινό κοντοσούβλι της περιοχής, αλλά και για κατσικάκι γάστρας, κοκορέτσι σπέσιαλ, μουσακά, παστίτσιο, μπουρεκάκια, κολοκυθάκια τηγανητά, σαγανάκι με διάφορα τυριά, φάβα και ραβανί στο τέλος, στον «Ζιώγα» για μπριζόλα μοσχαρίσια και χοιρινή, παϊδάκια, κοντοσούβλι, στο «Χάραμα», κουτουκάκι, για ψητά της ώρας, στη «Γαρδένια» για μαγειρευτά. 

Στην Καλαμπάκα, στο εστιατόριο «Πανελλήνιο» για μαγειρευτά, και στα ζαχαροπλαστεία «Κυβέλεια» στην κεντρική πλατεία για το φημισμένο γλυκό σπάτουλα του Παμπίρη και στον Ρόμπο για τον καλύτερο χαλβά Φαρσάλων.

ΠΗΓΗ: tovima.gr


Ξενώνες για παρέες: 4 + 1 σούπερ παρεΐστικες εκδρομές

$
0
0

Γιατί, με το κόστος της βενζίνης μοιρασμένο,και τις καταπληκτικές τιμές που προσφέρουν οι μεγάλοι ξενώνες, τα έξοδα των φθινοπωρινών εξορμήσεών σας είναι σαφώς λιγότερα από εκείνα που απαιτεί, ας πούμε, ένα ρομαντικό weekend για δύο. Ορίστε πέντε παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. 

*Γράφει η Ηρώ Κουνάδη στο in2life.gr

Villa Christina
Άγιος Αδριανός, Ναύπλιο
Τιμή: 120€ για 8 άτομα (ήτοι 15€ το άτομο)

Έξι μόνο χιλιόμετρα μακριά από το κουκλίστικο Ναύπλιο, η περιποιημένη αυτή βίλα είναι πιθανότατα το καλύτερο value for money που θα βρείτε στην περιοχή. Διαθέτει τρία ευρύχωρα υπνοδωμάτια, και ένα πανέμορφο σαλονάκι με τζάκι, ενώ στις παροχές της περιλαμβάνονται δωρεάν προϊόντα περιποίησης, εξοπλισμένη κουζίνα, τραπεζαρίες εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, δωρεάν wi-fi, τηλεόραση και μπαλκόνι με ωραία θέα. 

Anna’s Home 
Πορταριά, Πήλιο
Τιμή: 212,50€ για 10 άτομα (δηλαδή 21,25€ το άτομο)

Αν είστε μεγάλη παρέα, και πάντα ονειρευόσασταν να μείνετε σε ένα αυθεντικό πηλιορείτικο σπίτι, ορίστε η ευκαιρία σας. Το Σπίτι της Άννας με τα πέντε υπνοδωμάτιά του μπορείτε να το νοικιάσετε ολόκληρο, για να νιώσετε… σαν στο (μεγάλο, της τάξεως των 140 τετραγωνικών) σπίτι σας. Τα δωμάτια είναι ρομαντικά διακοσμημένα με σιδερένια κρεβάτια, vintage ντουλάπες και διακοσμητικά-αντίκες, ενώ το σαλόνι του σπιτιού προσφέρεται για παρεΐστικες βραδιές με επιτραπέζια γύρω από το αναμμένο τζάκι. Στις παροχές του σπιτιού περιλαμβάνονται επίσης δωρεάν προϊόντα περιποίησης, εξοπλισμένη κουζίνα, μπάρμπεκιου, τραπεζαρίες εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και δωρεάν wifi. 

Άμπελος Πέτρινα Σπιτάκια
Άγιος Ιωάννης, Αρκαδία
Τιμή: 150€ για 6 άτομα (ή 25€ το άτομο)

Σε μια εν πολλοίς ανεξερεύνητη γωνιά της Ορεινής Αρκαδίας, τα Πέτρινα Σπιτάκια Άμπελος είναι ό,τι πρέπει για τις παρέες που θέλουν μια κοντινή απόδραση σε καλή τιμή. Η όμορφη, ευρύχωρη βίλα των 6 ατόμων απλώνεται σε 88 τετραγωνικά μέτρα, και δύο ξεχωριστά επίπεδα, και περιλαμβάνει δύο ρομαντικά διακοσμημένα υπνοδωμάτια και ένα ωραιότατο σαλόνι με τζάκι. Διαθέτει επίσης μπαλκόνι με θέα στον κήπο και το βουνό, τζακούζι, δορυφορική τηλεόραση και κουζίνα με τραπεζαρία. Παρέχεται, ακόμα, δωρεάν wi-fi, CD και DVD player. 

Δείτε όλα τα υπόλοιπα εδώ - in2life.gr

Μέρα αργίας η σημερινή - Τι καλύτερο από μια απόδραση εδώ γύρω;

$
0
0

Φτιάξτε σνακ και σάντουιτς, βάλτε βενζίνη στο αυτοκίνητο και πρώτη για κάποιον από τους παρακάτω βολικούς και όμορφους προορισμούς.

*Γράφει η Τζούλια Τασώνη στο clickatlife.gr

Λουτράκι


Αν δεν θέλετε να ξοδέψετε πολλή ώρα στην οδήγηση, έτσι ώστε να έχετε περισσότερο χρόνο για χαλάρωση και περιπάτους, το Λουτράκι, απέχοντας 84 χιλιόμετρα από την Αθήνα, σας δίνει τη λύση. Ξεκινήστε με τα Γεράνεια όρη ακριβώς πάνω από το Λουτράκι, όπου μπορείτε να απολαύσετε εντυπωσιακή θέα από τη μονή του Οσίου Παταπίου και περιπλανηθείτε στις πανέμορφες διαδρομές και τα μονοπάτια του. Εναλλακτικά, μπορείτε να παραμείνετε στο Λουτράκι και να θυμηθείτε πάλι τη μυρωδιά της θάλασσας, σουλατσάροντας στον παραλιακό του δρόμο, όπου μπορείτε να καθίσετε για καφέ. Κι αν ο χρόνος σας φτάνει, βάλτε και τα ιαματικά λουτρά στο πρόγραμμα.
 

Βυτίνα


Στα 190 χιλιόμετρα από την Αθήνα, στη Βυτίνα του νομού Αρκαδίας της Πελοποννήσου, σας περιμένει βουνίσιος αέρας, σε υψόμετρο 1033 μέτρων. Ως ένα από τα πιο ξακουστά χειμερινά θέρετρα της Πελοποννήσου, η Βυτίνα είναι ό,τι πρέπει για να ξεφύγετε από το αστικό περιβάλλον, να βολτάρετε στα γραφικά σοκάκια του χωριού, να θαυμάσετε πολλά παλιά αρχοντικά πέτρινα σπίτια και να ξαποστάσετε στην πλατεία της. Αν είστε ερωτευμένοι, μην παραλείψετε μια βόλτα στον περίφημο «δρόμο της αγάπης», που αποτελεί μια από τις πιο ρομαντικές βόλτες στην ορεινή Αρκαδία, κάτω από τα αρωματικά σφενδάμια και τους πλάτανους. Εκεί παλιότερα έκαναν τον περίπατό τους οι νέοι της περιοχής, ανταλλάσοντας… ερωτικά βλέμματα.
 
Ναύπλιο


Γραφικά σοκάκια, πλατείες, θάλασσα, εξερευνήσεις…Σε λιγότερο από 2 ώρες μπορείτε να έχετε όλα αυτά στο πιάτο, με μια εκδρομή στο Ναύπλιο. Ξεκινήστε με τις περιπλανήσεις στο φρούριο του Παλαμηδίου, όπου ανεβαίνοντας τα ξακουστά μονοπάτια θα έχετε τη θέα της περιοχής στο πιάτο και έπειτα κατεβείτε για να συνεχίσετε τη βόλτα σας στην πλατεία Τριών Ναυάρχων, να θαυμάσετε το Μπούρτζι που στέκει στη μέση της θάλασσας, να μπείτε στο ρυθμό της πόλης στην πλατεία Συντάγματος και να πιείτε τον καφέ σας στην παλιά πόλη.
 

Δείτε όλη την συνέχεια εδώ - clickatlife.gr

Με 100 ευρώ: Φθηνά Σαββατοκύριακα στην ελληνική φύση-Όλυμπος, Ζαγοροχώρια, Παρνασσός, Πήλιο

$
0
0

Παίρνουμε τα όρη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας, και οργανώνουμε φθινοπωρινά σαββατοκύριακα για τον Νοέμβριο που δεν θα μας στοιχίσουν για διαμονή παραπάνω από 100€ για τα δύο άτομα. 

του Γιώργου Κόκουβα

Όλυμπος: Στις πλαγιές των Θεών

Η διαμονή:
Ξενώνας Ελένηστον Παλαιό Παντελεήμονα, από 45€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση  
Ξενώνας Νεφέλη στο Λιτόχωρο, από 45€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση 
Ξενώνας Βασίληςστη Ραψάνη, από 40€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση 
Τα highlights: 
Με βάση τα χωριά της πιερικής πλευράς του Ολύμπου,θα εξερευνήσετε τους παλιούς παραδοσιακούς οικισμούς του Παλαιού Παντελεήμονα, της Σκοτίνας και τον αρχαιολογικό χώρο στο Δίον, της ιερής μακεδονικής πόλης. Από το Λιτόχωρο, θα ακολουθήσετε τα πεζοπορικά μονοπάτια για να ανηφορίσετε στις πλαγιές του Ολύμπου. Με βάση την θεσσαλική πλευρά του βουνού, θα αράξετε στις πέτρινες πλατείες της Κρανιάς και της Ραψάνης, των γραφικών ορεινών «μπαλκονιών» του Ολύμπου που φημίζονται για το καλό κρασί και το μερακλίδικο τσίπουρο. 
Πήλιο: Στα δάση των Κενταύρων

Η διαμονή:
Ερωφίλη στην Πορταριά, από 35€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση 
Ξενώνας Ρούσης στη Ζαγορά, από 38€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση 
Αρχοντικό Ρούτσουστη Μακρινίτσα, από 38€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση 
Όλγα, στην Τσαγκαράδα, από 45€ για το δίκλινο ανά διανυκτέρευση 
Τα highlights: 
Το χρυσαφένιο δάσος της Τσαγκαράδας είναι αυτή την εποχή χάρμα οφθαλμών, ενώ το φρεσκοαποσταγμένο τσίπουρο στο Μούρεσι είναι χάρμα ουρανίσκων. Στις Μηλιές θα κάνετε την τελευταία βόλτα της χρονιάς με τον θρυλικό Μουτζούρη, το τρενάκι του Πηλίου (ως τα τέλη Οκτωβρίου και μετά μόνο κατόπιν συνεννόησης), στη Βυζίτσα θα απολαύσετε τη θέα με φόντο τα παλιά αρχοντικά και στη Ζαγορά ή την Πορταριά θα δοκιμάσετε τις καλύτερες πηλιορείτικες γεύσεις. 

Δείτε όλη τη συνέχεια εδώ -in2life.gr

5 ιδιαίτερες ταξιδιωτικές εμπειρίες στη Θεσσαλία - Καγιάκ στον Πηνειό &ποδηλατάδες στη λίμνη Πλαστήρα

$
0
0

Η θεσσαλική γη είναι φαντασμαγορική και σας προκαλούμε να το διαπιστώσετε μέσα από πέντε υπέροχες ιδέες για εξορμήσεις από τα Μετέωρα ως τη Λίμνη Πλαστήρα και από το Πήλιο ως την Όσσα και το δέλτα του Πηνειού.

του Γιώργου Κόκουβα

Ποδηλατάδες στη λίμνη Πλαστήρα

Οι δασικοί δρόμοι, τα λιβάδια, τα δάση οξιάς και ο ειδικά διαμορφωμένος ποδηλατόδρομοςστις όχθες της, μας περιμένουν στη λίμνη Πλαστήρα, σε ένα ειδυλλιακό αυτή την εποχή σκηνικό στην καρδιά της θεσσαλικής γης. Η Trekking Hellas οργανώνει κάθε Σαββατοκύριακο ποδηλατάδες με ποδήλατα 21 ταχυτήτων, με συμμετοχή 20€ κατ’ άτομο, περιλαμβανομένου του απαραίτητου εξοπλισμού και επαγγελματία συνοδού. 
Τι άλλο θα δείτε: Οι ατέλειωτες διαδρομές γύρω από τη λίμνη προσφέρονται για εξερευνήσεις και μικρές παρακάμψεις για στάση στα παρόχθια χωριουδάκια, όπως το Κρυονέρι, το Νεοχώρι, τα Καλύβια Πεζούλας και η Νεράιδα. Όσοι προτιμάτε ένα ήσυχο, χαλαρό σαββατοκύριακο, θα αρκεστείτε στο να ατενίσετε την γαλήνια λίμνη και να φάτε θεσσαλικές λιχουδιές στα γύρω ταβερνάκια. Οι πιο δραστήριοι, μπορείτε μετά την ποδηλασία, να συνεχίσετε με κανόε-καγιάκ στα φιόρδ της λίμνης, ιππασία στο Κρυονέρι, σκοποβολή στο σκοπευτήριο της Νεράιδας και περιήγηση στο Βοτανικό Κήπο κοντά στην Πεζούλα.
 

Ανάβαση στα Μετέωρα

Τα θεόρατα βράχια που αποτελούν ταξιδιωτικό πόλο έλξηςγια επισκέπτες από όλο τον κόσμο, θεωρούνται ένα από τα φυσικά θαύματα του πλανήτη και όχι άδικα: Το πέτρινο σύμπλεγμα των Μετεώρων και τα σκαρφαλωμένα στις άκρες του γκρεμού μοναστήρια δημιουργούν μια σπάνια μυστικιστική ατμόσφαιρα, την οποία θα νιώσετε ανεβαίνοντας στα σμιλεμένα στην πέτρα σκαλιά, που οδηγούν στις έξι μονές που λειτουργούν ακόμη (συνολικά δεσπόζουν 24 μοναστήρια στην περιοχή), και κρύβουν θησαυρούς της τέχνης της αγιογραφίας, της ξυλογλυπτικής και της βυζαντινής τοιχογραφίας. Στην περιοχή οργανώνονται και τρίωρες αναρριχητικές ή τετράωρες περιπατητικές εξορμήσεις με οδηγούς, από 35€ κατ’ άτομο –μάθετε περισσότερα εδώ.  
Τι άλλο θα δείτε: Θα απολαύσετε το συγκλονιστικό ηλιοβασίλεμα στα Μετέωρα και θα ξεκουραστείτε στα café και τα εστιατόρια της κοντινής Καλαμπάκας, του ατμοσφαιρικού παλιού οικισμού του Καστρακίου, που αποτελεί ιδανική βάση για εξορμήσεις στα Μετέωρα, και των όμορφων Τρικάλων. Για περισσότερες φυσιολατρικές συγκινήσεις, θα κατευθυνθείτε προς το Μουζάκι για να διασχίσετε το φαντασμαγορικό του φαράγγι με τους καταρράκτες στους πρόποδες της Πίνδου. Εξίσου κοντά βρίσκονται και οι ορεινοί παράδεισοι της Ελάτης και του Περτουλίου, στις δυτικές πλαγιές του Κόζιακα, δύο προορισμοί χτισμένοι μέσα σε ελατοδάση, λιβάδια και τρεχούμενα νερά, ένα από τα πιο «αλπικά» τοπία στην Ελλάδα.

Τσιπουρογνωσία στο Πήλιο και τον Βόλο

Με βάση σας την πρωτεύουσα της Μαγνησίας,θα ξεκινήσετε την γνωριμία σας με το θεσσαλικό τσίπουρο όπως πρέπει, σε κάποιον από τους χίλιους ναούς του παραδοσιακού αποστάγματος στον Βόλο. Σε οποιοδήποτε τσιπουράδικο κι αν καθίσετε – προτιμήστε αυτά της Νέας Ιωνίας για έξτρα άρωμα προσφυγικής παράδοσης – θα χορτάσετε με τα κερασμένα μεζεδάκια. Εξίσου παραδοσιακή ατμόσφαιρα θα συναντήσετε και στα πηλιορείτικα χωριά, σε απόσταση αναπνοής από την πόλη. Στο Μούρεσι, για παράδειγμα, θα πετύχετε στις 7 Νοεμβρίου την τοπική γιορτή τσίπουρου στην πλατεία του χωριού, για γλέντι γύρω από τα καζάνια με κερασμένο τσίπουρο, ψημένα κάστανα και πηλιορείτικους μεζέδες.
Τι άλλο θα δείτε: Τα άπαντα του Πηλίου.Θα κάνετε ρομαντικούς περιπάτους στο δάσος της Τσαγκαράδας, θα αράξετε για φαγητό στη Ζαγορά, θα βολτάρετε ανάμεσα στα αρχοντικά και στις καστανιές του Αγίου Λαυρεντίου και, πίσω στο Βόλο, θα περιηγηθείτε στην Ιστορία της Μαγνησίας στο Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο και στους πανάρχαιους οικισμούς στο Σέσκλο και στη Διμήνι. 

Δείτε εδώ όλοι τη συνέχεια - in2life.gr

Οι Μηλιές έχουν ελιές- Επτά πανέμορφα χωριά απολαμβάνοντας διαδρομές στη φύση &καλό φαγητό

$
0
0

Είναι ο τόπος που οι Γαζής, Κωνσταντάς και Φιλιππίδης ίδρυσαν το 1814 τη Μηλιώτικη Σχολή αλλά και το πηλιορείτικο χωριό, όπου στις 7 Μαΐου 1821 ο Φιλικός Ανθιμος Γαζής κήρυξε επίσημα την Επανάσταση. Το 1903 οι Μηλιές συνδέθηκαν σιδηροδρομικώς με τον Βόλο, ενώ το 1943 κάηκαν από τους Γερμανούς, γι’ αυτό και το χωριό είναι νεόκτιστο».

Ολα αυτά και άλλα πολλά -για τα παραδοσιακά επαγγέλματα του τόπου, για παράδειγμα, ή για την πολύχρονη παρουσία του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου στην περιοχή του Πηλίου-, τα μαθαίνουμε κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής μας στο τοπικό δημοτικό μουσείο, που είναι και ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσει κανείς στα γρήγορα μια σφαιρική εικόνα για τούτο το ιστορικό χωριό.

Δεύτερη στάση στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, η οποία λειτουργεί ως δανειστική για τους κατοίκους του Δήμου Νοτίου Πηλίου, αλλά αξίζει να την επισκεφτείτε γιατί εδώ φυλάσσονται οι περίπου 3.000 τόμοι που διασώθηκαν από τη Μηλιώτικη Σχολή και πολύ περισσότερο για την κατατοπιστικότατη ξενάγηση από τον κ. Δημήτρη Καραμπελιά, ο οποίος εργάζεται μονάχα τα τρία τελευταία χρόνια εδώ (είναι πρώην σιδηροδρομικός που μετατέθηκε στη Βιβλιοθήκη), αλλά μοιάζει σαν να ήταν εδώ πάντα. Ολα εξηγούνται, όμως! Οταν τον ευχαριστήσαμε για την εμπειρία και τις καινούργιες γνώσεις και τον αποχαιρετήσαμε, τον αφήσαμε να διαβάζει για τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό.

Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών (1741),ενώ η βόλτα στον κεντρικό δρόμο περνάει από καλόγουστα μικρά καφέ και καταστήματα. Ολοκληρώνεται δε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό των Μηλεών, που θα τον προσεγγίσετε είτε με το αυτοκίνητο είτε με τα πόδια από το καλντερίμι που ξεκινάει από την κεντρική πλατεία. Στη διάρκεια του χειμώνα ο Μουντζούρης, το γνωστό Τρενάκι του Πηλίου, παροπλίζεται για να ξεχειμωνιάσει,οπότε και είναι μια θαυμάσια ευκαιρία -καιρού επιτρέποντος- να περπατήσετε κατά μήκος των γραμμών μέχρι τη σιδερένια γέφυρα του Εβάριστο ντε Κίρικο, πάνω από τον χείμαρρο Ταξιάρχη· ένα έργο μηχανικής και «τέχνης» που αξίζει να δείτε και να φωτογραφίσετε.

Μετάβαση

Οι Μηλιές απέχουν 23 χλμ. από την Τσαγκαράδα και 27 χλμ. από τον Βόλο μέσω Αγριάς.

Διαμονή

Δρύαλος (Τ/24230-86.690, www.dryalos.gr). Ατμοσφαιρικό νεόκτιστο ξενοδοχείο, όπου έχουν διατηρηθεί όλα τα στοιχεία της παραδοσιακής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής και το οποίο προσφέρει διαμονή σε πολύ περιποιημένα, πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια - ορισμένα με τζάκι. Εύκολη πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα με ανελκυστήρα, δωρεάν ασύρματο Ιντερνετ, μπαρ για το χειμώνα και εξωτερική πισίνα για το καλοκαίρι στα συν του καταλύματος. Από 68 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Μυροβόλι (Τ/24230-86.886, www.myrovoli.gr). Κλείνει φέτος 7 χρόνια λειτουργίας και διαθέτει 10 σύγχρονα δωμάτια σε 2 ορόφους, με κρεβάτια με ανατομικά στρώματα, ξύλινα πατώματα και οροφές. Εχει επίσης καφέ-μπαρ με κεντρικό τζάκι και εξωτερική αυλή. Από 75 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Ηλιόβολο (Τ/24230-86.777, www.iliovolo.gr). Σπιτική φιλοξενία και ωραία θέα προσφέρουν τα δέκα ευρύχωρα δωμάτια 2-3-4 ατόμων του ξενοδοχείου. Αλλα με τζάκι, άλλα χωρίς και όλα με αυτόνομη θέρμανση. Από 55 ευρώ το δίκλινο χωρίς τζάκι με πρωινό.

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

Φαγητό

Το Σαλκίμι (Τ/24230-86.010) θα το βρείτε στον κεντρικό δρόμο του χωριού και θα γευτείτε καλοψημένα κρεατικά στη σχάρα αλλά και μαγειρευτά σε προσεγμένο περιβάλλον, με καλή εξυπηρέτηση. Στο Λιοστάσι (Τ/24230-86.082) θα απολαύσετε επίσης πιάτα φτιαγμένα με μεράκι και πολύ προσεκτικά επιλεγμένες πρώτες ύλες, είτε από το περιβόλι των ιδιοκτητών είτε από μικρούς παραγωγούς της περιοχής. Δοκιμάστε τις φρέσκες σαλάτες τους, τα χόρτα και τη φάβα, αλλά και το ψαρονέφρι ή το κατσικάκι τους. Ο Παλιός Σταθμός (Τ/24230-86.425, www.paliosstathmos.com), σε ένα πανέμορφο πέτρινο κτίριο πολύ κοντά στον τερματικό σταθμό του Μουντζούρη, έχει αλλάξει κάμποσες φορές χέρια και... στυλ. Λειτουργεί σαν ξενοδοχείο και εστιατόριο και μπορείτε να έρθετε για ένα τσίπουρο με μεζέ μετά τη βόλτα -και τις φωτογραφίες- στις γραμμές. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τσιτσίραβλα τουρσί, τους μικρούς βλαστούς που βγάζει ο θάμνος τσιτσιραβλιά ή πιστακιά, δηλαδή η άγρια φιστικιά που φυτρώνει στο Πήλιο. Εδώ σερβίρονται επίσης και όλα τα άλλα καλά και νόστιμα της τοπικής κουζίνας.

Καφές / Γλυκό

Οι Μηλιές θα μπορούσαν να είναι και προορισμός για... καφέ. Εδώ βρίσκεται άλλωστε το γνωστό και μη εξαιρετέο Αννα να ένα μήλο (Τ/24230-86.889) με παντός περιεχομένου κάδρα, καδράκια και άλλα διακοσμητικά στους τοίχους, δυνατή ελληνική έντεχνη μουσική, ολόφρεσκα δικά τους γλυκά και τσάγια από το «Δρόμο του τσαγιού», αλλά και το πολύ κομψό καφέ Το Ρόδο και το Αηδόνι (Τ/24230-86.689), που ανήκει στη γνωστή τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου, την οποία είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε στο χώρο.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

Viewing all 983 articles
Browse latest View live